I HATE TO LOVE YOU... PART 8... the end!!

continuation..............................


" BAKIT hindi ka nagpaalam sa mga kaibigan mo?"
Tanong ng ate niya, nakasakay na sila sa taxi at papunta na sila sa airport ng mga sandaling yon.

" Ayoko ate. Baka masundan nila ako at baka hindi matuloy ang pag-alis ko."

" You look so sad. Tell ma nga sis, is their someone special?'
Hindi ng asiya pwedeng magsinungaling sa kapatid.

" Wala ate."

" Tumanggi ka pa. Sis, Tell me nalang the truth. Malalaman ko rin naman yan. Walang kwenta ang pagiging psychiatrist ko if maging kapatid ko hindi ko mapapansing may ibang nararamdaman.''

" Ate---"

" Princess Aiana!" Napabuntong hininga nalang siya.

" Yeah, their is someone special."

" Tell ma, sino?"

" Kasi---"

" Huwag mo nga akong bitinin. Now, tell me the lucky guy."

Batid niyang excited itong malaman kung sino ang tinutukoy niya.

" His name is Zangreb Arielle Martinez."

Napasinghap ito, mukhang may alam ito tungkol sa lalaking tinutukoy.

" The son of the owner of the university?"

" Oo, paano mo siya nakilala?"

" Syempre naman 'no. Kilala ko siya, his cousin is your future brother in law."
Natameme yata siya doon ah. May mas shocking pa palang balita bukod sa pag-alis niya ng hindi nagpapaalam sa mga kaibigan.

" Bakit ngayon mo lang sinabi na may boyfriend ka na pala?"

" Alangan naman, hindi nyo nga tinanong. Now, tell me everything about this guy."

" Kailangan pa ba?"

" Syempre naman 'no!"

" Kasi, ganito yon. The day we met is the most malas day of my life. Muntik na akong ma-late. Muntik narin akong masagasaan ng kotse nila and then muntik na akong hindi makapasa sa test namin. Akala ko tapos na ang malas ko ng araw na yon. But he came, noong hapon ding yon. He told everybody that he like me and he has this plan of courting me. I hate him for making me feel so helpless na para bang kawang gawa ang ginagawang panliligaw niya sa akin. Until I realized that I also like him narin pala. Pero huli na ang lahat, I wished na sana umalis na siya sa buhay ko and he did. Umalis na nga siya sa buhay ko kung kailan ko nalaman na mahal ko na pala siya."

Hindi parin niya mapigilan ang sariling hindi mapaiyak. Sana mabago pa niya ang nakaraan...

" Bakit hindi mo sabihin sa kanya ang feelings mo?"

" Ate, huli na ang lahat."

" Hindi pa tayo nakakaalis--"

" No, ate. May girlfriend na siya. Mas may class sa akin. At ayokong manggulo ng buhay. Tama na yong naranasan kong guluhinang buhay ko. Ayokong mandamay ng iba.''

" Bilib na sana ako sayo, Sis. Kaso super martyr mo. Alam mo bang pinapatay na sa luneta ang mga martyr?''

" Basta. Aalis ako for good."

" Iiwas ka lang naman sa mga problema mo.''
Tama nga ito. Aalis siya para umiwas sa mga problema.

Nagring ang cellphone niya. Si Powder,..

" Hello, Pow. Napatawag ka?''

Tahimik lang ito sa kabilang linya. Bigla siyang kinabahan.

" Why?"

" Ha?"

" Bakit ganyan ka?"

Nasa boses nito ang panunumbat.

" Anong bakit?"

" I thought we were friends?"

" Oo, nga."

" Friends dont leave each other clueless. Bakit umalis ka ng hindi nagpapaalam?"

Sabi na nga ba!

" Sinong may sabi?"

" Huwag ka nang gumawa ng lies. nASA bahay mo kami. Kung hindi pa pala kami kinutuban na baka may masamang mangyari sayo hindi pa namin malalaman na aalis ka na?"

Sumabat narin si Elite.

" Elite, Pow--"

" Ang sama mo! Hindi ka man lang nagpaliwanag kung bakit ka umalis. Sana ay kahit papaano ay nakapagpaalam kami sayo."

" Vienna--"

" Kaya pala Praia. Sana sinabihan mo kami sa mga problema mo. Kaibigan mo naman kami diba? Payag naman kami kung sakaling aalis ka pero bakit hindi mo sinabi?"

" I did.." Aniya sa mababang boses." SAlamat sa friendship na ishinare niyo sa akin. I really appreciate it. Salamat sa mag alaala. Sana pagbalik ko friends parin tayo. I am doing it for good."

" Hindi yan for good. You were just trying to escape from your problems."

Pare-pareho nalang ang sinasabi ng mga ito sa kanya at lahat sila tama.

" I'm sorry"

" You must be sorry. Papunta na kami sa airport. Hintayin mo kami."

" Hindi na kayo aabot."

Inihinto na ng driver ang taxi sa mismong entrance ng airport.

" Ilang minuto mula ngayon aalis na ako. Good bye, mamimiss ko kayo. Huwag niyo akong i-block sa friendster accounts niyo, ha."

Iyon lang at ini-off na niya ang cellphone.

" Praia, napaka-rude mo sa mga kaibigan mo."

" I have to."

Kinuha nila ang kanyang mga gamit at pumasok na sa loob ng airport. Ilang steps nalang at nasa eroplano na siya na pagdadalhan sa kanya sa ibang bansa.




NAKA-UPO pa sila sa may waiting area. Hinihintay nial ang last call. Umaasa parin kasi siyang maaabutan pa siya ng mga kaibigan kahit na impossible ng mangyari yon.

" Praia, last call na."

Kinuha niya ang mga maleta at nagsimula ng maglakad. Muli ay lumingon siya.

" Siguro hindi rin siya pupunta. Hindi rin naman kasi niya alam."
Tinutukoy niya si Zangreb.

'' PRAIA!!!!"

Muli siyang napalingon ng marinig ang mga pamilyar na boses na yon. Ang mga kaibigan niya at ang mga nobyo ng mga ito. At ang humahangos ding si Zangreb.

" Papaanong?" Hindi niya alam kung bakit ang bilis nakarating ng mga ito.

" Sige na Zam, sabihin mo na sa kanya ang mga gusto mong sabihin."

Panunulak ng mga kaibigan niya.

Lumapit ito sa kanya, sa sobrang lapit kahit isang metro pa lang ang layo ay nahihirapan na siyang huminga. Her heart is betraying her again.

" Praia, I'm sorry" Anito.

" Sorry for what?"

" Akala ko, kayo kong hindi kita pansinin but I'm wrong. Natatakot akong kapag nalaman mo ang true feelings ko ay hindi mo ako paniwalaan.''

" Ano ba yang mga pinagsasabi mo?"

" Makinig ka muna! Huwag kang magsalita hanngat hindi pa ako tapos."

"Al right. Hi, Zanreb,I'm prai's sister. I'll also listen to you. Tingnan natin kung papasa ak ba sa akin."

Nagsimula na itong magsalita.

" The day I first met you is the most luckiest day of my life. I was kinda bored that time."

SEE...Tama nga siya. Kaso ang pinakamalas na araw niya ay ang pinaka swerte daw nito.

" Kahit mukha kang witch ng araw na yon ay nakuha mo parin ang atensyon ko. You are not my type of girl. Yet, you are the only one my heart beats in. Sound so corny right but it is all true,. I fell in love with you the first time I lay my eyes on you.

Hindi ako naniniwala sa love at first sight pero you made me believe in it. Kaya nga ginawa ko ang lahat para sundan ka. Kahit na maging animo stalker na ako. But you dont want to see me. I'm hurt. Ikaw ang kauna-unahang babaeng napagbalingan ko ng aking atensyon but you broke my heart. Kaya naisip kong hindi ka nalang gambalain. Hindi ko alam na nasasktan na pala kita sa ginawa ko. That night when I saw you cry gusto kitang yakapin at patahanin pero natatakot ako. I dont want to see you cry.
Kaya nga para mapasaya ka, I organized yesterday's get-together-party. Balak ko sanang humingi ng twad and tell everything I should have tell you. Kahit na ma-basted man ako. I dont care.

When you kissed me, accidentally, akala ko ako na ang pinakamasayang tao sa buong mundo. And thought I have all the time to tell you what I really feel kahit na hindi pa ako sigurado sa damdamin mo sakin.

Then, I read that letter. Nagulat ako, Hindi ko alam kong matutuwa o maiinis. Natakot akong baka umalis ka at tuluyan ko ng hindi masabi sayo ang damdamin ko. Hindi kami galing sa bahay niyo. kaya mabilis kaming nakarating dito.

Princess Aiana, Mahal kita! Maniwala ka man o sa hindi pero mahal kita.!"


" It is the most romantic proposal I've seen. Sige sis, sagutin mo na siya.''

Hindi niya mapigilan nag hindi mapaiyak. THis guy, How dare this guy tell everyone that he love her?

" Zangreb Arielle, I hate you" Aniya. Nakita niya ang pagbakas ng sakit sa mata nito at pagkadismaya sa mukha ng mga kaibigan." Totoo yon. I hate you! I hate you because you have given me every chances of happiness. I hate you because you are the first guy who make me cry. I hete you because you kissed me and i dont even hate it. I hate you, kasi masaya ako sa mga panggugulo mo sa buhay ko.

AND I HATE YOU BECAUSE YOU ARE MAKING ME GUILTY everytime I did something bad to you.
I HATE YOU FOR MAKING ME FALL FOR YOU...
and most of all I HATE TO LOVE YOU"

nArinig niya ang palakpakan ng mga tao sa airport, Lumapit ito sa kanya and hug her. A hug that is full of love, respect and understanding.

" Thank you for accepting me. Sisiguraduhin kong hindi ka na mag-iisa."

Lumapit narin ang mga kaibigan sa kanila.

" So, hindi ka na aalis?" Tanong ni Vienna.

" Zangreb, magaglit ka ba kung aalis ako?"

" I'll respect your decisions."

" Bakit ka pa aalis?" Tanong ni Elite.

" I have to. Dalawang taon lang naman. Kailangan ko parin ayusin ang buhay ko. Kailangan ko pang buuin ang pamilya ko. Alam kong hindi madali pero susubukan ko.''

Natahimik ang mga ito. Zam cup her face.

" Ngayong alam ko ng mahal mo ako. Sigurado na akong babalikan mo ako. Naiintindihan kia. Hindi kita pipigilan kung gusto mo mang umalis basta ipangako mong hindi ka titingin sa ibang lalaki doon."

Napangiti siya.

" Hindi ako magpapramis, dahil imposibleng hindi ko sila tingnan, lalaki ang tito ko at may mga amerikanong teachers ako doon,. Isa lang ang sigurado ko, hindi ka mapapalitan dito sa puso ko."

" Aasahan ko yan. AT asahan mo ring yan ang gagawin ko."

AKALA NIYA AY MALAS NA SIYA.
PERO HINDI PA PALA.
SHE FOUND HER PLACE.
THE LUCKIEST PLACE.
SHE FOUND HER HEART
SA LOOB NG PUSO NI ZANGREB........
the guy SHE HATE TO LOVE........

------------------------------the END----------------------------------