layp ko.....

Saan nga ba ako magsisimula? Habang nakatitig ko sa harap ng pinakamahal kong laptop computer wala akong maisip na bagong ideas sa isusulat kong kwento. Kaya hayon at bigla kong naalala ang kwento ng aking life. Sana hindi kau mabore sa mga kwento ko, kasi minsan ako na-bobore din.

Simulan natin sa simula… actually iyong naalala ko pa. I was in elementary back then… wala na kasi akong maalala sa preparatory days ko maliban nalang sa mga awards na nakuha ko noon na nakasbit sa ding-ding ng bahay naming dahil narin sa kagagawan ng nanay ko. Ng maisip ko na itanong sa kanya kung ano ang ginawa ko noon. Sabi niya salin pusa lang daw ako sa class ng pinsan ko. Ayaw kasi pumasok ng pinsan ko kapag hindi ako kasama. Ako ang youngest sa class kaya peborit daw ako na biruin ng mga classmates ko. Umiiyak daw ako pag-uwi ko. Pero kahit ako ang pinakabata bibong-bibo naman daw ako kaya like na like ako ng mga teachers ko and parents ng aking mga kaklase. Kaya naka-graduate na rin ako with flying colors kahit papaano. Opkurs marami din akong napagdaanan tulad ng ibang normal na bata. May nakakaaway, may mga kaibigan na kasangga sa bawat kalukuhan. Grade yata ako noon ng may nagtanong sa akin ng kung sino raw ang crush ko. Wala naman talaga akong crush dahil hindi naman ako pamilyar sa mga ganung bagay. Malay ko ba noon ang tanging alam ko lang noon ay magbasa ng kung anu-anong books at mag-draw ng mga paper dolls sa benpeyper (bondpaper). Pero dahil bata nga, ayokong mag-pahuli kaya itinuro ko ang isa sa mga classmates ko na nakalimutan ko na ang pangalan. So un na nga pinanindigan ko na na may crush ako sa batang iyon. Until grade 3 dahil talagang nag-ka-crush ako sa isa sa classmate ko na chink yang eyes. Edgar yata ang name ng guy na un. Na since elementary gtraduation ay hindi ko na uli nakita pa until now. Ewan ko if nasaan na siya ngayon. Siguro may asawa na siya. Hindi ko rin nabalitaan na nag-aral sihya ng college, nasa college narin kasi kami at iyong ibang friends ko noon.

And then, I spent my first year high in UCLM, pero napga-isip-isip ko mas gusto ko na mag-aral sa aisang public school. Kaya sa pajo nat. high ako nag-aral. Akala ko nga mali ang nagging desisyon ko na lumipat doon, pero hondi pala. Doon ko nakilala ang bestfriend ko na si Ann Mae. Transfer student din siya tulad ko from a private school. Noong una hindi naman kami close, nagging class president cya sa amin. Samantalang v-pres ako. Pretty kasi siya, charming and friendly kaya mas marami ang ang votes na nakuha niya. I don’t really mind kasi wala naman akong plano na maging president. Transfer ako doon at walang kakilala, mas gus2 ko na mapag-isa. Pero nag-end ang second year ko na marami ang friends. Last section kasi kammi and everyone thought na basta lastq section ay mga bobo na. We proved them wrong, dahil nagging maganda ang record ko, namin. We made a name.

Akala ko magiging classmates parin kami kahit na 3rd year na kami. Pero na-promote ako at napunta sa first section. Siguro dahil kahigt papaano ay malalaki ang grades ko. Nagging first honor pa nga ako sa buong second year maliban na lang sa first section. They have there own set of honors.

Doon ko rin naranasan ang sinasabi nilang teenage life. Ika nga nila hindi perfect ang hayskul layp mo if hindi mo maranasan ang ma-inlove. Actually I just realized it sa year end ng school year. Nag-ka-crush ako sa classmate ko na itinutukso ko pa sa seatmate ko. Akala ko kasi hanggang sa anime characters lang ako na-iinlove. Malay ko bang mataatmaan pala ako sa ungas na un. Ng dahil sa kanya natuto akong maging baliw… minsan… dahil sa kanya natuto akong manahimik sa isang tabi. I learned how to hide my feelings. Mas kumapal ang face ko. At natuto akong ma-inlove. I admit it. Cya ang 1st love ko yata. Nakakatawa nga eh, kasi kung kalian ko naisip na lumau na sa kania ng tuluyan noong last year ng skul ay saka naman sia lapit ng lapit. Kaya puso ko umasa saw ala. Kasi alam ko naman talaga na mai iba ciang gus2 at hindi ako un. Alam ko un, pinapaasa ko lang ang sarili ko.
Kaya nga ng graduate na kami ay bigla akong nalungkot pero masaaya na rin at the same time. I am happy coz malalau na ako sa kania. Makakalimutan ko na rin sia na talaga naman na gus2 kkong gawin kaso hindi ko maggawa dahil palagi ko cia nakikita sa skul. Sa loob ng dalawang taon magmula ng makagraduate ako ai 2 beses ko lang sia nakita uli. Magt-3rd year college na ako sa pasukan. And so far, masayya naman ako kahit wala sia. Later on na-realized ko na lang na wala na akong feelings sa kania. Cguro sa tagal ng hindi namin na hindi na uli nagkasama unti-unti ding nawala ang feelings ko sa kania. Mabuti un para sa akin… lalo na sa puso ko… ngaun pag-aaral ko nalang muna a ng aasikasuhin ko. Mai nahanap na kasi ako nab ago kong pangarap. I want 2 be a doctor at malau-lau pa ako sa pupuntahan ko.

HOW DID I GET HERE?

HOW DID I GET HERE?

After I graduate in college, I already set my mind kung ano ang kukunin kong kurso. Gus2 ko sana ng BS Psychology sa USC o kaya I sa USJR. My mom want me 2 become a nurse kaso ayoko dahil dream nia un. It wasn’t my dream. My dad want me 2 become an engineer para if mag-retire na cia sa work nia ai ako ang papalit sa kania. Kaso ayoko din. I don’t want 2 hide from their shadow. I want 2 make mai own name. kaia naisip ko na kumuha naisip ko na kumuha ng Psych sa CNU, sulsol nha rin ng nanay ko. Alam ko naman kasi na hindi ako makakapasok doon. Sabi kasi nila na pawing matatalino lang ang pwede pumasok doon. Marami na kasi akong plano at hindi kasama ang CNU doon. Ang maganda sa CNU ai super mura ng tuition fee nila doon. Kaso iilan lang din ang nakakapasok. Masaya nga ako dahil hindi cila pumayag na mag-apply ako nung 1 kong punta doon dahil mali angnadala ko na requirements. The 2nd day we went ai nag-close na ang kurso. Pero pinaili arin ako ng iba ng nanay ko. Dahil nga sa sure ako na hindi ako makakakpasa kaya pinili ko ang BS Chemistry, kaya laking gulat ko ng itanong ng nag-interview sa akin kung nakit BS Biology ang kurso na like ko na kunin. Hindi ko na na-i-correct tkaya pinanindigan ko nalangt. Aba nakapasa ang lola nio. Noong test aim as lalong hindi ko inaasahan na makakapasa ako. Malai ko bas a kursongt un. Wala naman ako na alam sa gagawin ko after I graduate. Nalaman ko nalang noong magsimula ang klase na pwede pala ako na maging doctor. Kaya nga naisip ko na why not chokonut. Nahirapan ako na maka-pag-adjust dahil sa bonggang-bongga pa sa akin ang lahat ng bagay. Later nagus2han ko na ang kurso na un. Wala din naman kasi sa personality ko na umatras sa mga nasimulan ko na. kaya tatapusin ko i2. pagkatapos ai magiing vet tako. Doctor ng mga animals…. Ya-ha! Cool! Break 8 down…

JAM’S BDAY!!!

JAM’S BDAY!!!

After the very stressful numbers of days of class we planned to attend the birthday celebration of our class mayor, Joy Ann Mari Montesclaros. It was held on Villa Teresita in Talisay Cebu City. Together with her family and friends we enjoy our last days there. She decided to transfer to other school to study.

Talamban escapades…

Talamban escapades…

Together with my friends who are also my classmates… we attended a one day seminar in San Carlos University – Talamban campus. The seminar was about the thesis of some BS Biology majors in that school. We were amazed by their researches and how did they managed to study some of the things that we just taken for granted. It was about lunch time when we decided not to attend the other half of the seminar. Instead we went to a place somewhere in that place… its name is Tabor hills. We went there and ride a motor single. We walked and while walking we also chat just to endure the stressful walk. But still we enjoy that unexpected and unplanned laag-laag of ours.

My debut!!!!!!

My debut!!!!!!

Last February 8, 2009. I celebrated my 18th birthday. It was held in Vano Beach resort in Lapu-Lapu together with my friends and family. It is one of the special events in my life. Besides of having a big cake for the first time there is also an ice cream. Actually it wasn’t the typical debut celebration where there are 18 roses and candles. It was like a children’s party. And I received a lot of gifts from my friends.

somethings are missing...

there are things that you cannot control.
Ive been everywhere this past few days since
the vacation started. the only thing that i
am with is my laptop.
But hey... i realized somethings that are
missings... the only thing is taht i dont
really know what is it...

family reunion....

... sa left ay ang younger sis ko with me sa right ... magaganda talaga ang lahi namin... wink! wink!

anak rin cya ng isa sa mga pinsan ko... with my apo....

ang anak ng pinsan ko at ang aking "apo" raw....


Last friday, May 8,2009...ESPINA FAMILY:Mhy father's side... we did our very first family reunion in Aldea Lapu-Lapu City. Iyong mga relatives namin from Carcar ay talagang nagpunta pa dito sa City... nag-enjoy naman kami kahit papaano... although hindi ko talaga kilala lahat ng nagpunta doon. Masaya naman ang maingay na banda... may pictures din.... kasama angt aking apo... hahahahahah... malaking joke sa amin ang magkaroon ng apo... i am still 18, ni wala pa ngang boyfriend ever... im not also interested to have one... kasi anak iyon ng anak ng pinsan ko...