My silent World: 2008

Ito ay isa sa mga kwentong naisulat ko...
WAg niyong basahin...
shy me...

SERIES 4

TOFFEE and CLAUDE

CHAPTER 1

“ ANak ng…” kinagat niay ang pang-ibabang labi

ng muntik ng mabuhos sa kanya ang toyo ng order

niya. Mabuti nalang at mabilis ang kanyang

reflexes or else makakpatay siya ng langaw.

“ Sorry Miss.” Hingi ng pumanhin ng lalaking

muntik ng ipaligo sa kanya ang patis.

Anong sorry? Maibabalik ban g sorry mo

ang uniform ko kung sakaling nabangga mo ako?

Gusto sana niyang ibulyaw dit. Kaya lang pinalaki

siya ng mga magulang.

Tiningnan niya ito mula paa hanggang ulo.

Napataas pa nga ang kilay niya ng mapagmasdan

Ang mamahaling pares ng leather shoes nito.

Not to mention the man is wearing a three piece suit

na kulay gray. And he is a lot taller than her. Mga

kasig tangkad siguro ng kanyang tatlong pasaway
na kuya. Mas nagulat naman siya ng mapagmasdan

ang kulay green na mga mata ng taong ito. At ang

matangos nitong iulong na bagay na bagay sa

mapupula nitong labi. Ang gwapo nga ng ungas.

Kaso kilala niya ito,eh.

“ Toffee!” mukhang kilala rin siya nito. Magkapit-

bahay lang naman sila kaya impossibleng hindi siya

“ Hi, Claude. Fancy meeting you here.” Okey

nasana kung hindi mo lang ako muntikan ng

mabangga. Gusto niyang idugtong rito.

“ Yeah,” Gusto n asana niyang umalis dahil

sa pagkakaalam niya ay ang lalaking ito ang dapat

iniiwasan ng mga babae. He may look so cute and

adorable outside but beware. Napaka-babaerong

isang ito. Halos lahat ay maganda sa paningin nito

at halos lahat ng babaeng makikitaan ng interes rito

ay pinapatulan ng kulugong ito. Hay, pero kahit
naman hindi ito gumawa ng paraan or mag-pa-cute

ay siguradong ang mga babae mismo ang gagawa

ng paraan upang makipaglapit dito.

Batid niyang totoo anh hinala. Dahil kung hindi

lang siguro ito huminto at kinausap siya ay

malamang dinumog na ito ng mga kababaihan sa

naturang mall.

Pero bukod sa asset nitong fez ay asset din nito ang

Pagiging mayaman. Yup, hayop din itong business

Man. Ito rin ang lalaking pinapangarap ng mga

Babae. Except her. Ayaw niya ng magulong

lovelife.

“ Hindi ko akalaing makikita kita dito.”

“ mas lalo naman ako ‘no?.”

ngumiti ito ng pagkatamis-tamis. May narinig pa

siyang napasinghap sa di kalayuan. Ang gwapo

naman kasi talaga ng lolo.
“ may kasama ka ba rito?”.

“ kapatid ko ang kasama ko. And they are

waiting for me na”. akmang aalis na sana siya ng

may maalala. “ ano nga iyong itinawag mo sa akin

kanina?”. She heard him call her real name. Which

is weird dahil maliban sa parents at sa mga kapatid

no one identified them.

“ Toffee,. Diba iyon ang pangalan mo.”

The geek is really serious. Mukhang sigurado itong

siya nga so Toffee.

“ At kalian pa ako nagging si Toffee.” She

tried confusing him. Baka nga natsambahan lang

siya ang tunay na pangalan niya,.

“ I know you are Toffee. Kaya wag mo na

akong ltuhin. It wont work.” She rolled her eyes.

Bakit nga pala siya nakikipag-usap ditto? Aba!

Malay lang niya. Dapat ay kumakain na siya

Ngayon.

“Alright! I am Toffee. Paano mo nalaman

na ako si Toffee?”. Nagkamot ito ng ulo.

“ Paano nga ba? Basta I know na ikaw si

Toffee and I am pretty sure about it.” She sighed.

Wala naman siyang mapapala sa pakikipag-usap

Rito.

“ Sige, mauna na ako sayo. Hinahanap na

ako na ako ng mga kapatid ko ngayon.” Paalam

niya. Tinalikuran na niya ito.

“ Wait!”. Habol nito sa kanya. Pero hindi

niya ito nilingon pa. bahalasiya sa buhay niya.

Tutal hindi naman niya iyon buhay kundi buhay

Ng lalaking iyon.

“ BAKIT ba ang tagal mo.” Reklamo ni Coffee sa

tagal ng pagdating niya.

“ May muntik na kasing bumangga sa akin

sa ibaba. Inayos ko muna.”

“ tama iyan, ayusin mo muna ang problema.

Kaso ang isa sa problema ay ang aking tummy. I am

Hungry na. nasaan na ang aking fave food?”.

Inilapag niya sa mesa ang order nitong siomai. Na

Order nilang lahat. Talagang pinangatawanan nila

Ang pagkakaroon ng dugong intsik dahil sa

Paborito nila ang pagkaing siomai. Pagkaing galling

Tsina.

“ May hot sauce ba ito?”.

“ Soffee naman. Kakalimutan ko na ang

lahat hindi lang ang hot sauce alm mo naming iyan

lang ang nagdudugtong sa buhay natin,.”

“ Cool!”. Sabay na wika ng dalawa pang

kapatid.

“ kainan na!”. they start eating their food. At

dahil nga sa keen observer sila kaya batid nilang

lahat ng makakakita sa kanla ay talagang luluwa

ang mga mata. Hindi lang naman kasi sila pareho ng

trip sa pagkain. Pareho din sila ng suot na damit. At

hindi lang iyon iisang mukha lang ang meron sila.

They are identical triplets. Parang pinagbiyak na

kalabasa ba. Akala nga nila ay kambal lang sila at

ang tanging triplets sa pamilya nila ay ang tatlong

kuya nila. Pero ngayon hindi pala. Dahil recently

natagpuan nila si Soffee. Noong baby pa ito ay

ninakaw ito sa kanila. Ninakaw ng babaing

obsessed na obsessed sa daddy nila.

Nanghihinayang nga sila sa mga pagkakataong

hindi sila nagkasama. Eh, di sana ay marami pa

silang nagawang kagagahan noon. Pero okey lang

yon dahil ngayon ay halos oras-oras ay sila ang

magkakasama. They are both working in a seven

star hotel na pagmamay-ari ngisa sa kaibigan ng

kuya nila. Gusto ng mga itong ipagpatayo sila ng

sariling restaurant kaso tumanggi sila. Mas gusto

nilang i-set sa isang bagay ang isip nila. Dahil if

ever mahahati sa pagluluto at sa pag-mamanage ng

negosyo ang kanilang isip.

Isa siyang chief patisserie sa hotel.

Samantalang si Coffee ay main dishes ang forte. At

Si Soffee ay mga desserts na ilalagay sa freezer ang

Trip gawin. They may differ in the food they made

But they are sure they love foods so much.

“ Kailan nga pala ang engagement ni kuya

wych?”. Tanong ni Coffee.

“ Sa sabado na yata.” Aniya. Dahil maging

siya ay hindi sigurado. Masyado kasing mabilis ang
kapatid nilang iyon. Mahal na mahal ang

kapitbahay nilang si Essence at nagmamadaling

masyado.

“ Ewan ko ba kung ano ang nangyayari sa

kuya nating iyon. Na-inlove lang parang baliw.”

“ well that is the side effect of love.”

Nagsang-ayunan silang dalawa sa sinabi ni Soffee.

Nakakatakot naman pala ang mainlove. Sa isip niya.

Ayaw niyang mabaliw. But in fairness they are

Crazy in a very cute way.

“ hala, twenty seven na tayo. Sigurado ako

isa sa atin ang susunod.” Biro niya. Tumawa lang

pareho ang dalawa. Bentang-benta talaga ang biro

niya sa dalawa.

“ Bata pa ang twenty seven ‘no.” ani ni

Soffee. “ At saka kung ikakasal man ako gusto ko

Triple wedding ang magaganap.” Iyon din ang
Gusto nila ni Coffee. To have a triple wedding.

“ Lets cheers for that. Pero sana ay hindi na

tayo gurang kapag dumating ang araw na iyon.”

She really love her sisters a lot.

“WOW!” Napatingin siya sa naka-display na

singsing sa glass cabinet na nasa mall.

“ Oo nga. Ang cute naman.” Sang-ayon rin ni

Soffee.

“ Bibilhin mo?.” Tanong ni Coffee. Hindi naman

kasi talaga sila mahilig sa alahas dahil hinuhubad

nila iyon kapag nagluluto sila. Pero may kung

anong pwersa ang nag-aatract sa kanyang bilhin

iyon. Ang cute kasi.

“ Ma’am, iyan po ang eternity ring. Kapag may

boyfriend po kayo ay dapat po ay ibigay mo yon sa

kanya. Para po kasing may sumpa po ang singsing.
Ang lalaking may suot ng kapareha nito ay ang

lalaking makakatuluyan mo.”

Hindi niya pinakinggan ang sinabi ng

saleslady.

“ Gusto kong bilhin. Ibalot mo nalang

please.”

Habang naglalakad sila pabalik ng hotel ay

Hindi niya nilubayan ng tigin ang alahas na binili.

“ Para kang tanga diyan Toffee. Tantanan

mo na nga sa katitingin yang alahas mo nay an.

Hindi naman iyan mawawala diva?”. Nai-iling na

Pahayag ni Coffee. Itinago niya iyon bago pa iyon

mapagtripan ng mga kanto boys sa tabi tabi..

“ Ang ganda kasi.” Napa-ka rare ng design.

“ Oo na. maganda na sa maganda. Kaya mag

trabaho na tayo. may bago akong gusto gawing

dessert.” Hindi naman niya mapipigilan ang mga
kapatid kapag ganoong may mga ideas pala sa utak

nila. Well, ganun din naman siya minsan. At minsan

pa nga ay hindi siya pwedeng disturbuhin.

“ Alright! Lets go and baboo…”

“ Ha?”.

“ Wala. Sabi ko lets go and enjoy.”

She has this very weird feelings na from that day ay

may magbabago sa buhay niya. Kung ano man yon

who cares? If her destiny would relly bring her life

something new then be it. Depende narin naman

yan sa tao kung magpapadala siya. Depende na rin

talaga iyon sa kanya.

CHAPTER 2

“ ARAY!”. Naahawak siya sa railings ng

hagdanang dinaanan ng may biglang bumangga sa

kanya. Nagmamadali pa naman siya tapos may

haharang pa. late na siya sa kasal ng kapatid niya.

Ilang oras na lang at sisimulan na ang seremonya ng

pag-iisang dibdib ng kanyang kuya Wych. Tapos

heto siya. Ni hindi pa bihis. At hindi pa handa.

“ Oh my God!”. Bulalas niya. Ng dahil kasi

sa nangyari ay nahulog niya ang susi ng kotse niya.

“ Hala! Paano na ngayon?”. Gusto niyang manlumo

siguro siyang late na siya.

“ Toffee? Anong ginagawa mo diyan?”.

Tanong ng nakabangga sa kanya. Aba at kilala pa

Siya nito. When she raise her head to look at the

Guy who identify her from her sisters. Claude

Again?
“ Hay naku Claude why do you always

make me ipit in an alanganing posisyon?” inis

niyang wika dito. Kunot- noong nakatitig ito sa

kanya. For the first time nailing siya sa paraan ng

pagtitig nito sa kanya. “ Will you stop staring at me,

it is really awkward you know.” Sita niya rito.

Mukha namang natauhan din ito at bahagyang

Ipinilig ang ulo na para bang kinakabisa ang bawat

Anggulo ng kanyang mukha.

“ Mukhang may problema ka. Can I help?”.

Aba’t parang hindi nito alam kung ano ang ginawa

Nito na ikina-problema niya.

“ Binangga mo lang ako that’s why I drop

the keys of my car. Kaya kasalanan mno kapag

hindi ako umabot sa kasal ng kuya ko.”

“ I can help.”

“ can I borrow your car?”.
“ No.” gusto niyang manlumo at mainis ditto.

“ There is no way you can help me. Sinasa-

yang mo lang ang oras ko.” Akmang tatalikuran na

niya ito ng bigla nitong hinila ang braso niya. Weird

the moment their skin touched para bang may

kuryenteng nanulay doon nahindi niya ma- ipaliwa-

nag. Hindi naman niya mabawi ang kanyang braso

dahil sa para siyabg nanghihina na hindi rin niya

maipaliwanag. “ My hands please.”

Ngumiti lang ito na para bang nawiwili sa

Paghawak sa kanyang braso.

“ Toffee, calm down. I cant let you borrow

my car. but I can bring you to your destination.”

Nagdududang napatingin siya rito.

“ Naman Claude. Kung gusto mong magbiro

sa iba nalang. Huwag na sa akin dahil another prank

from you. Iiyak na talaga ako.” Aniya.

“ I am serious. Kaya bago pa bumahang luha

ditto. Umalis na tayo.” Nagpaubaya nalang siya ng

hilahin siya nito palabas ng building niya.

Dinala siya nito sa parking lot kung saan

Nakaparada ang mamahalin nitong kotse na kulay

Itim. Inalalayan pa siya nito para makapasok ng

Maayos sa loob ng kotse nito.

“ Lets go?”. Naka-kunot parin ang noo niya

at magkarugtong parin ang kanyang dalawang kilay

ng isuot ang seatbelt. Para bang hindi siya maka-

paniwala sa kanyang sarili na pumayag lang siyang

sumama rito ng walang anumang pagdadalawang

isip. Naman hindi siya ang klase ng tao na basta

basta lang kung magtiwala sa ibang tao. Kung baga

siya ag taong sigurista.

“ Can you let your car fly? I am really in a

hurry.” She demanded. Hindi na siya nahihiya pa

dito. Total at nakasakay na naman siya. So ano pa

ang silbe ng pagiging demure niya? Useless. Kaya

todo na as in to the highest level na ang pakapalan

ng mukha rito. At saka he offered to let her ride.

She didn’t ask for it.

“I can. Hang our lady I let your world turn

up side down.”

Ang tinutukoy pala nitong upside down ay ang

Muntikan na ring pagbaligtad ng kanyang sikmura.

May pagka-wild pala ito sa kalsada.

Napahawak siya sa tila sasabog na dibdib ng

Ihinto na nito ang kotse sa bahay ng kapatid sa

Palmas verdes.

“ We are here!”.

“ I am glad, I am still alive.” Bulalas niya.

“ You do not look so fine. Mukha kang may

sakit.” Napahawak siya sa mukha.

“ I’m fine.” She sarcastically claimed. She

saw her mother outside the house. “ Salamat na lang

sa paghatid sa akin kahit muntik na akong mamatay

sa nerbyos.”

“ Your welcome.” Ang damuho! Napaka-

hid! Inirapan lang niya ito saka bumaba na sa kotse

nito. Sinalubong naman siya ng ina na hinihintay

pala siya.

“ Mom, sorry natagalan ako.” Pero weird

kahit kaharap na niya ang ina ay ang lalaking nasa

loob parin ng sasakyan nito ang nasa isip. Nainis

tuloy siya sa kanyang sarili. Kainis!

“ Kanina ka pa hinihintay ng mga kapatid

mo.” Tumingin to sa kanyang likuran. “ Hi, Claude.

Salamat sa paghatid mo ditto sa aking dalaga.”

Napalingon siya. Hayon na naman ang weird na

Pakiramdam na iyon.

“ Hi, tita.”

“ Diba kasali ka rin sa entourage ni Wych?”

“ Yes, tita. Kaya ng Makita ko si Toffee

nagsabay narin kami. Right Toffee?” kunot- noong

tinningnan niya ito.

“ Mabait ka talaga Hijo. Sige lets go inside

kanina pa kayo hinihintay ng ikakasal.” Nagpatiuna

ang ina papasok sa loob ng bahay. Hinintay niyang

lumapit si Claude sa kanya. At hindi nga siya

nagkamali.

“ Your mom like me.”

“ I don’t like you.” Sinipa pa niya ito bago

pumasok sa loob ng bahay.

“ nandito na si Toffee.” Agad siyang hinila ni Soffe

paupo sa harap na salamin. Saka inayusan ng make

artist na nagmake-up sa lahat ng mga kasali sa kasal

na iyon,. “ Bakit ka ba late?”. Tanong nito.

“ Na—iwala ko kasi ang susi ng kotse ko.”

“ Bakit kasama mo si Claude our friendly

neighbor?”. Tanong ni Coffee.

“ Nagkataon lang.” aniya.

“ Talaga bang nagkataon lang?”. biro ng

sister in law niyang si Heather na asawa ng kanyang

isa pang kuya na si Winter.

“ Nagkataon lang talaga.”

“ Pero aminin natin. Bagay sila.” Sang-ayon

ng asawa ng kuya Withe niya.

“ Naman, magkasama lang kami issue na

agad.” Reklamo niya.

“ Iyon na nga, eh. Magkasama na nga kayo.

Kasi sa balita ko mula sa mga kapatid mo hindi ka

Naman sumasama sa isang sasakyan lalo na ng nag-

Iisa lang. tapos makikita ka lang naming na nakasa-

Kay sa kotse ng isa sapinaka-gwapo nating

kapitbahay? Tapos ang cute niyo pang tingnang da-

lawa. Kung hindi ko lang kayo kilala mapapagka-

malan ko tralaga kayong magkasintahan.” Tumango

lang ang mga nakikinig sa sinabi ni Heather.

“ Ang haba ng sinabi mo hindi naman real.

Mga wala talaga kayong magawa.” Iiling iling na

saad niya.

“ Tingnan natin. Feeling ko kasi may sparks

sa pagitan ninyo. How romantic.” Hinayaan nalang

niya ito. She cant blame her if ganoon ito mag-isip.

Isa kasi itong romance writer.

“ Pustahan nalang kaya tayo. Beinte-beinte.”

Suhestiyon ni Coffee.

“ Sige ba. Pupusta akong may something

special na mamamagitan sa inyong dalawa.”

Pati narin ang kapatid niyang si Soffee ay nakisali

Narin sa uspang bangkero ng mga kasama.

“ hala, pustahan kayo. Bahala na nga kayo

sa mga life ninyo.”

Masasabi niyang swerte ang kapatid at naka-

Tagpo ito ng babae na mamahalin. Bagay naman

Kasi sila ni Essence. She really envy her brothers

For having a very nice love story. Mabuti pa ang

Tatlo may sarili ng love story na. tapos silang mga

Babae ni wala pang love story.

Napapitlag siya ng maramdaman ang pagki-

Los ng silyang inuupuan niya. Kaya pala, sinipa ni

Coffee ang upuan ng katabi nitong si Tryker.

Matagal ng mortal na magkalaban ang dalawa.

Ewan ng ba niya kung bakit. Samantalang noon pa

Crush ng kapatid si Tryker. Basta nagising nalang

Silang lahat na isang araw ay galit na ito sa lalaki.

At kapag nakikita nila ang dalawa ay gusting-gusto

niyang pag-umpugin ang ulo ng dalawa.

“ Sis, ano ba ang nangyayari sayo?”

Bulong niya rito.

“ Bwisit kasi iyang lalaking yan. Naiinis

ako sa kanya kung bakit ba kasi isinali pa iyan dito.

Nakakainis talaga.” Pero kahit ano man ang sabihin

nitong curses para sa gwapong kakaway ay ang cute

parin nilang tingnan.

Dahil sa nangyari ay tila wala na sa mood

Ang kapatid na ngayon ay inis na sa lahat ng mga

Bisita. Samantalang ang kaaway nito ngayon ay

Busy sa pakikipag-usap sa mga kadalagahan ng ka-

Lang village.

“ Aray!” mumuni muni niya ng may

sadyang bumangga sa kanya.

“ Opps! Sorry! Hindi ko alam na may naka-

harang pala.” Claude’s handsome showed up.

“ Alam mo Claude kung may balak kang

patayin ako sa kakabangga mo sa akin. Uunahan na

lang kita. Papatayin muna kita.”

Ngumiti lang ito na para bang alam na nito ang ma

Giging reaksyon niya sa pambabangga nito sa

kanya.

“ You are really cute Toffee.”

Inirapan lang niya ito. “ I am not Toffee. I am Soffe.

Kaya pwede ba umalis ka na dito bago pa kita ma..”

Tiningnan niya ang paligid. “ Mabuhusan ng red

Wine.” Banta niya.

Ngumiti uli ito, naman! Bigla siyang nawindang sa
Naging reaksyon ng kanyang puso sa simpleng

Ngiti nito. Wait! Walang simple sa ngiti nito. Kahit

Nga dito wala siyang makikitang simple. Puro

more than simple. Hay!!!!

“ I don’t know how did I differentiate you

with your sisters. But I really knew it was you

toffee. Ikaw lang naman kasi ang kilala ko sa

inyong tatlo.”

Wow naman! Sobrang labor in nitong kausap.

Paano naman kaya iyon nangyari? How can some

One know her pero hindi kilala ang kanyang mga

Kapatid. Ang labo talaga.

“ Ang labo mo rin no?”

“ I am not—heyyy!!!” gusto sana niyang sumigaw

ng bigla nalang siya nitong hilahin palapit dito.
CHAPTER 3

ANG lakas ng tibok ng kanyang puso ng mapagtan

Tong halos gadangkal nalang ang layo ng mukha

Nila sa isa’t isa.

“ Ay, sorry.” Hingi ng paumanhin ng babae

na dumaan sa likod niya na may dalang mga tray ng

champaigne. Kung hindi lang siguro siya nahila nito

malamang ay naligo na siya ngayon ng champaigne.

“ Pwede mo na siguro akong bitawan. Its

really awkward staying like this you know.” Aniya.

Pero mukhang wala naman itong balak na bitawan

siya.

“ Mamaya na.” may kinuha ito sa loob ng

bulsa ng suot nitong amerikana. It was a ring. Aan-

hin naman nito ang singsing. Baka mag-po-propose

sa kanya. Naman! Hindi pa nga sila gaanong close

magpapakasal na sila.

“ Ano yan?” tanong niya.

“A ring. Binalikan ko ang pinagbilhan ko ni

to. I want to buy the pair of this ring. Kaso nabili na

raw ang kapares nitong singsing. And I found out na

ang taong nakabili ng singsing na kapares nito ay

ikaw.”

Akala pa naman niya ay yayayain na siya ni

Tong pakasal. Iyon pala ay may babawiin lang pala

Ito sa kanya. Pero nungka! Itinulak niya ito ng mala

Kas saka tiningnan ang singsing na nasa kamay

Nito. Iyon nga ang kapareha ng singsing na binili

Niya at ngayon ay suot na niya.

“ Sorry, Claude. Pero hindi ko na pwedeng

ibigay sayo ang singsing.” She raised her hand and

showed him her finger where she place the ring.

“ I will buy it from you.” Umiling siya.

“ Again, I cant. Na love at first sight ako sa

singsing na ito the very first time I laid my eyes on

it.” Napa-buntong hininga ito.

“Alam mo kasi Toffee. These rings were my

grandparents ring. Sa ninuno pa naming ito. Pero

nagkataong ninakaw ito sa pamilya naming. When I

saw it in the mall hindi pa ako siguradokung ito na

nga ang singsing so I buy the other pair. And my

lolo said that the ring I found was the ring lost from

them.” Hala, may kwento pala ang singsing na iyon.

“ Before my grandmother died she told me to look

for the ring.” Patuloy nito.

Tiningnan niya ito na inaaninag ang

Katotohang sinabi nito. And she couldn’t sense lies

From his handsome face. Puro sincerity lang.

“ Nananakot ka naman e. baka multuhin ako

ng lola mo kapag hindi ko pa ito ibinigay sayo.”
Pero inaamin niya medyo nanghihinayang siya sa

Singsing na iyon. Iiyak na lang siya mamaya.

“ So, ibibigay mo yan sa akin?” masaya ang

mukha nito bilang conclusion sa kanyang sinabi

kanina.

“ Do I have any choice. Sabi mo sa inyo ito

alangan namang magmatigas samantalang may ipi-

nangako ka sa lola mo. Baka ipakulong pa ako ng

lolo mo.” Sinubukan niyang hubarin ang singsing

na nasa kamay. Pero nanakit nalang ang kanyang

daliri pero ayaw paring mahubad. “ But I can’t wear

it off.” Reklamo niya.

“What?”. She tried one more time pero

parang sumisikip iyon habang pinipilit niyang

hubarin iyon. Pati daliri niya ay namumula.

“ Aray naman.” Reklamo niya. “ Bakit ayaw

matanggal? Samantalang medyo maluwang pa

naman ito sa akin ah.” Hinipan niya ang

namumulang daliri.

“ Let me.” Ito naman ang humubad sa

singsing. Pero halos baliin nalang nito ang kanyang

daliri ay hindi parin ito matanggal sa mga daliri.

“ Huwag mo namang baliin ang daliri ko

kailangan ko ang mga iyan sa everyday life ko.”

Hindi niya mapigilang reklamo.

“ May paraan pa naman siguro para

mahubad ito diba?”. Anito.

“ Marami. Una, by oil. Next sabon and

lastly, ipatanggal ang daliri ko. Which I will never

do.” Aniya.

Nasa kalagitnaan sila sa pagpaplano ng may

Biglang nagkagulo sa paligid. Kaya pala. It’s the

Traditional catching of the bride’s boquet. Naman!

Uso parin pala iyon.

To there surprise dahil nga sa gulat kaya na-

Hawakan niya iyon. Along with her two sisters na

Pareho lang ng reaksyon niya. Sabay rin nila iyong

Nahulog. Para ba silang napaso.

“ Sa unang pagkakataon ngayon lang ako

naka-encounter ng ganitong cathing of the bouquet

na tatlo ang nakasalo.” Narinig niyang komento ng

mga kapitbahay nilang bisita rin ng kasal ng

kapatid.

“ Wala naman yang problema. Total triplets

naman sila kaya triple wedding siguro iyan.”

“Isa itong big mistake.” Voice out niya.

“ Tama.” Sang-ayon ni Soffee.

“ Essence, ihagis mo uli ang boquet.”

Suggestion ni Coffee. Sumang-ayon naman si

Essence. Muli iyong inihagis ni Essence. At nasalo

Ng isa sa kapitbahay nilang old maid.

Muli niyang ibinalik ang pansin sa lalaking kausap

Na may-ari daw ng singsing na suot suot niya na

ayaw ng matanggal. Buwisit naman oo.

“Kunin mo nalang kaya bukas, Claude. Tu-

tal magkapitbahay lang naman taYo.” She suggest.

“Hindi mo naman siguro ako tatakbuhan

ano?”. Tadyakan niya kaya ito. Gagawin pa siyang

magnanakaw?

“ Ano naman ang tingin mo sa akin? Ayoko

ng makulit. At ikaw ay isang halimbawa ng taong

makulit. Alam mo ba iyon?”

“ Ahm, no.” she sighed. Wala talaga itong

kwentang kausap.

“ Basta, ihahatid ko nalang sa inyo ang sing

sing mo. Ang hirap mong kausap. Excuse me muna.

Kailangan ko pang asikasuhin ang pagtanggal

nitong singsing ng pamilya mo na nasa kamay ko.”

“ Okey.” She excused herself.

“ Anak kumain ka na muna kaya. Bago mo

iyang pagtripan yang singsing mo sa daliri mo.”

“ E, Ma. Ayaw talagang matanggal ginawa

ko na ang lahat ayaw parin.” Mangiyak-ngiyak na

siya habang kausap ang ina. Ayaw talagang matang

gal. kalahating oil na ginamit niya. Kahit nga siguro

lahat ng sabon sa mundo ang gamitin niya para lang

matanggal ang pesteng singsing sa daliri ayaw pa

rin. Nakaka-buwisit na kasi.

“ Sinubukan mo na ba yang putulin?”

“ Mama naman e. nagawa pang magbiro

samantalang hirap na hirap na ako dito.”

“ Hayaan mo muna iyan diyan. Baka matang

gal rin yan ng kusa.”

Okey lang sana kung sa kanya ang singsing

na iyon. Kaso hindi naman iyon sa kanya. Some one

owns it. At any moment from now ay babawiin na

nito ang singsing.

“Sana nga po. Kainis naman kasi. Saman-

lang ang luwang naman nito sa daliri ko bago ko ito

isuot kahapon.” Pagkatapos ng kasal ay hindi na si

ya tuluyang nakapagsaya sa party.

“Maghanap ka nalang kasi ng boyfriend ng

hindi ka na pagtripan ng singsing na iyan.”

Napasimangot siya. Minsan lang kasi magbukas ng

Ganitong topic ang ina niya pero matagal iyon.

“ Maghanap muna ng boyfriend sina Coffee

at Soffee. Magkasing-edad lang naman kami,ah.”

“Pinahanap ko na sila anak. Kaya ikaw mag

hanap na rin. Marami naman tayong gwapong kapit

bahay dito sa village. Lahat sila mababait at may na

patunayan na. hindi ka rin maghihirap.” Naglagay

ito ng ice cream sa gatas nito. Dito yata sila nag-

mana sa trip sa pagkain.

“ Puro naman babaero.”

“ Mas maganda iyong ikaw ang huli kesa

ikaw nga ang una pero marami namang nakasunod

na babae sayo.”

“ Saka na iyan Ma. Bata pa naman ako.”

“ Anong bata? Iyong mga kaklase mo noon

may apat na anak na. tapos ikaw ni boyfriend wala.”

Sa wala talagang nanliligaw. Kasalanan ba

Niya kung hindi talaga siya ligawin?

“ Mama naman.”

“ Oo nga pala. Iyong mabait na binatang si

Claude. Mukha naman kayong magkasundo ng bina

Tang iyon diba? At mukha pa naman kayong bagay

Sa isat isa.”

“ Kilabutan nama kayo sa sinasabi niyo Ma.

Impossible yang iniisip mo, nakakadiri kayo.”

“Bagay kayo anak. Pramis!” tumayo na siya

at nagsimulang maghanda para pumasok sa hotel

na pinapasukan.

“Ayoko sa isang babaero!”. Pahabol niya sa ina .

“ Gusto ko siyang maging anak, anak.”

“Ewan ko po sa inyo.”

“ KUYA!” Gustong magtago ni Claude ng

marinig ang tawag ng kanyang sixteen years old na

nakakabatang kapatid na babae. Maliban sa

pagiging madaldal nito ay sobrang kulit din nito.

Nagamana kasi ito sa lolo niyang sobrang makulit.

“ Nonah, what do you want.?”

Napataas ang kilay niya ng makita ang suot nito.

Humalik ito sa pisngi niya. Kahit pa kasi sabihing

makulit ito ay hindi pa rin niya ito matiis. Nag-iisa

lang kasi niya itong kapatid at babae pa.

“Hinahanap ka ni lolo.”

“ Can you change your dress. Masakit sa ma

ta ang kulay .”

She is wearing a red violet tube dress na

pinatungan ng lavender na blazer at blue pants.

“ I can’t. This is my favorite color, and I

love this outfit.”

Napa-iling nalang siya. Kahit kalian ay hindi niya

Mababago ang isip nito about the dress na isinusuot

nito.

“Wala ka bang pasok ngayon?”. Her sister is

a second year college student pursuing a BS

Biology course. Gusto sana niya ay magbusiness

Management ito para tulungan siya sa mga

negosyong naiwan ng mga parents nila bago

mamatay ang mga ito sa isang aksidente.

“Wala naman kaming pasok every Friday

kuya. Bored na bored na kasi ako. I want to see

your girlfriend.”

Natigilan siya. Ng dahil kasi sa isa lang ang sing

Sing Na Hindi agad niya ipinakita SA lolo.

Nakapagtahi siya ng kasinungalingan na ibinigay

niya iyon sa kasintahan niya. Which turn out to be

her fiancée.

“ Ay, mali. Fiancée nap ala. Gusto ko siyang

Makita at makilala.”

Patay na talaga siya nito. Ang hirap talaga kapag

Nagsisinungaling ka. Ang hirap lusutan.

“She is busy right now, Nonah.”

Sumimangot ito.
“Anong busy? Hindi pwede yan! Kung

girlfriend mo siya dapat may time kayo sa isa’t isa.

Or, hindi kaya wala ka talagang fiancée.”

Nagdududang tumitig ito sa kanya. Matalino

Talaga ang kapatid niya madaling makahalata.

“ I have. She is just---.”

Biglang nagring ang cellphone nito. Nag-excuse ito

At lumabas sa opisina niya. Nagkataon namang

Paglabas nito ay biglang bumukas ulit iyon at inilu

Wa ang taong isa sa mga pag-asa niya.

“ Claude, please help me. Yaw na niyang

matanggal sa daliri ko. And I can’t concentrate on

my work sa kaiiisip ng paraan sa pagtanggal nito.”

Napansin niya ang pamumula ng mga daliri

nito. Marahil sa kapipilit sa paghubad niyon.

CHAPTER 4

Natigilan siya ng lumapit ito sa kanya. Bakit

Biglang lumakas ang tibok ng kanyang puso ng maa

Moy ang panlalaki nitong pabango. Bahagya pa

siyang napaatras ng hawakan nito ang kanyang

palad. Naka-kunot ang noo nito ng mapansin ang

pamumula ng kanyang daliri sa kapipilit na hubarin

ang singsing na iyon.

“Namumula na ang daliri mo.”

“K-kasi, kasi.” Ano ba? Toffee speak up!

Bakit ka ba nauutal diyan? Parang hindi ikaw.

Halatang hinihintay ang sasabihin niya. “Kasi

Baka magalit ka sa akin kapag hindi ko ibinigay sa

Iyo agad ang singsing mo.” Binawi niya ang palad.

Pero ayaw nitong bitiwan iyon,.

“Pwede mo naman akong kausapin hindi

ganitong sinasaktan mo na ang sarili mo.”

Para namang concern ito sa kanya. “Isuot mo muna

Iyan. Baka matanggal rin iyan ng kusa. Total bagay

naman sa kamay mo ang singsing ng pamilya

namin.’’ Tama ba iyong nakikita niya kani-kanina

lang. para siyang may nakitang kakaibang kislap sa

mga mata nito. Pero sandali lang iyon dahil agad

iyong nawala.

“May alcohol ka ba diyan at band aid.

Masakit na daliri ko.”

“Wait here.” Pumasok ito sa isang silid sa

opisina nito. Ng nawala ito sa paningin niya ay hini

pan niya ang daliri. Ng biglang bumukas ang pinto

at iluwa ang isang magandang dalagita.

“Hi!”. Bati niya. Ngumiti ito. Napatitig ito

sa daliri niya tapos napasinghap. Mukhang nakilala

ang singsing na suot niya.

“Oh my God! Ikaw ba ang fiancée ng kuya
ko?”.

Hala! Ano raw? Kanino siyang fiancée?

“ I am Nonah Mae Espina Martinez. I am

kuya Claude’s younger sister. Nice meeting you.”

“ Nonah!”. Boses iyon ni Claude. Kalalabas

lang nito sa pinasukan nitong silid kanina.

“Kuya, bakit hindi mo naman sinabi na pu

punta pala rito ang girl friend mo? Eh, di sana hin

din na kita pinagdudahang nagsisinungaling

kanina.”

“She is Toffee, Toffee that is my sister

Nonah. Nonah my … fiancée Toffee.”

Pakilala nito. Hindi naman siya bobo para

Hindi masakyan ang ibig nitong sabihin. Alam

niyang may malalim na dahilan kung bakit nito

nagawang magsinungaling sa kapatid.

“Masayahin pala ang kapatid mo Claude.”

“AY, sinabi mo pa ate. Ate na kita ngayon

dahil ikakasal na naman kayo ng kuya ko. Siguado

akong matutuwa nito si lolo kapag nalaman niyang

maganda ang kanyang magiging apo.”

Claude’s sister looks really happy. Para yata

Nakaka-guilty at nakipagsabayan siya sa pagsisinu

Ngaling dito.

Napakagat labi siya para hindi masabi dito

Ang katotohanang wala naman talaga silang relas

yon ng kapatid nito. Ewan ba niya kung ano ang

napasok sa isip at hindi niya magawang ipahamak

ito. Siguro dahil sa….

“ Nonah, huwag mong i-pressure si Toffee.”

“Ay, sorry ate. Sige maiwan ko na muna ka

yong dalawa. Baka may importante pa kayong pag-

uusapan. Basta maid of homor ako.” Iyon lang at

tila kiti-kiti itong umalis sa opisina ni Claude.

“Alam ko na kung saan nagmana ang kappa

tid mong si Nonah Claude. Para mo siyang female

version.” Gusto niyang matawa sa sinabi. Kaya

lang parang hindi nalang kasi nagdugtong na ang

dalawang makakapal nitong kilay na nakatitig sa

kanya.

“I’m not annoying and noisy.’’ He defended

himself. She jut rolled her eyes.

“Isa ka namang dakilang makulit na

nilalang.” Hindi niya nakatiis na wika. Mariing

nagdikit ang mga lab nito sa kanyang komento.

“I’m not.” Alam naman niyang hindi ito

aamin.

“Alright, pero kailangan mong bawiin ang

sinabi mo sa kapatid mo. I never said anything kusa

nalang siyang nag-conclude na fiancée mo raw ako.

Which is not really true.”

Sinuklay nito ang may kahabaang buhok. Na halos

ikinatigil ng kanyang paghinga.mpara na rin siyang

nakakita ng anghel na nagmomodelo sa harap niya.

Masama na ito. Parang nahuhumaling na siya sa

gwapong nilalang na nasa harap.

“ Isa pa iyan. Ng dahil kasi hindi ko agad

napresenta s akanila ang kapares ng singsing ay

nasabi kong ibinigay ko na iyon sa babaing

pakakasalan ko.”

At nagkataong nasa kanya ang singsing kaya

inakala ngb kapatid nito na siya ang babae na

pakakasalan ni Claude.

“Basta, bawiin mo iyon. Baka kumalat

paiyan at makarating sa parents ko. Sigurado akong

isang napakalaking disgrasya ang mangyayari alam

mo ba? Not with my parents.”

The irony of fate. Kanina lang ay nag-uusap

pa sila ng ina na dapat ay maghanap na siya ng

kasintahan at lalagay narin siya sa gulo katulad ng

mga kapatid na may kanya-kanya na ring pamilya

ngayon. Tapos ito siya, engage to be marriage sa

iasng taong imposible silang magsama.

“I can’t do that Toffee. I am really sorry

dahil nasali ka sa gulo naming. Pero hindi ko na

mababawi ang nasabi ko sa kapatid ko.”

“ Paano naman ako? Hoy! Alam mo bang ng

dahil sayo ay nakapagsinungaling ako sa isang

inosenteng bata. Hindi ko iyon Gawain ‘no. ikaw na

nga itong tinulungan ako pa ang maaagrabyado.

Letse namang life ito.” Napahalukipkip siya sa

kinauupuan. Naman!

“I guess we can just play with the time.”

“Anong play with the time. Sira ka na talaga

pati ulo ko sisirain mo.”

“Sanay na ang kapatid kong may ipakilala sa

kanilang babae na pakakasalan ko pero

naghihiwalay din naman kami agad. Kaya don’t

worry. Maghihiwalay din naman tayo. Sasabihin

ko na hindi tayo nagkasundo and you found some

one better than me.”

“Plinano mo pa talaga ang pagiging

maksalanan ko ano? Grabe ka. Baka pagkatapos

nito ay sa hell na ako pulutin. Ayokong pati doon ay

makasama ka. I’m pretty sure. Number one ka sa

listahan ni satanas.”

Napangiti ito sa sinabi. Tingnan mo nga

naman hindi ba ito marunong mainsulto at parang

okey lang dito na masabihan ng ganoon. Hindi

naman ito nagsalita pa. sa halip kinuha nito ang

kanyang kamay kung saan nandoon ang sugatang

daliri.

Napapiksi siya ng tila may maramdamang

kakaiba sa pagkakadikit ng kanilang mga balat. Para

bang may tila maliliit na kuryente na nanulay doon.

Hala, don’t tell me may sa demonyo nga ang taong

ito at nagkakaroon ng kuryente sa katawan.

Marahan nitong dinampian ng bulak na may

alcohol ang kamay. May kung anong init na

bumalot sa puso niya dahil sa pag-aasikaso nito sa

kanyang maliit na sugat. Napatitig nalang siya sa

gwapong mukha nito. He is really handsome. At

habang tumatagal ay mas lalong guma-gwapo ito sa

paningin niya. Para bang wala na siyang ma=ipitas

dito. Ano ba naman iyon? He seems so perfect, an

lost perfect man.

Nagbawi siya ng tingin ng bumaling ito sa

kanya.

“May problema ba?” Tanong nito in a very

soft voice na parang hinihele ang puso niya.

“Kasi, ano.. kung magpapaggap ako na

girlfriend mo. Kasi, wala akong alam diyan.”

Sa hindi pa naman siya nagkaka-boyfriend

noon pa. kaya wala siyang ke-ide-ideya sa bagay na

iyan. Halatang nagulat ito sa ipinagtapat.

“You never have a boyfriend eversince?”.

Hindi niya magawang salubungin ang tingin nito.

Ayaw kasi niyang nakikitang tila may nangungutya

sa kanya.

“Wala nga sabi.”

“Hmn.” Doon na siya tuluyang nag-angat ng

tingin. HMN? Ano naman ang mapapala niya sa

tugon nito?

“Huwag mo akong pagtatawanan Claude.”

“Did you see me laugh?”

Oo nga. Masyado lang yata siyabg nagiisip kaya

akala niya ay pinagtatawanan siya nito. “I don’t

care if you don’t have a boyfriend eversince, just let

your instinct do it for you.” Seryoso yata ito sa

sinabi. Let her instinct do it for her? Sana ay

makipagkaibigan sa kanya ang tinutukoy nitong

instinct niya.

“Hayan, huwag mo nauli pipiliting tangga-

lin ang singsing na iyan.” Paalala nito.

“okey.” Tumayo na siya.

“Saan ka pupunta?”.

“Magtatrabaho pa ako ‘no. at hahanapin ko

pa ang susi ng kotse ko. Sige ba-bye.” Paalam niya.

“Ihahatid na kita.”

“Huwag na. ayoko pang mamatay.”

“I can drive slowly.”

“Salamat nalang. Pero mas sanay akong

nag-iisa.” Nagkibit balikat ito.

“That is noong single ka pa. pero ngayon fiancée na kita.”

“Sa papel lang ‘no.”

“Common Toffee. Sigurado akong nandito

pa sa building ang kapatid kong maingay. At

ayokong masabihan na walng kwentang boyfriend.

That would tarnish my image.”

“What image? Maiintindihan siguro ng

kapatid mokung bakit hindi mo ako naihatid. You

could tell her that you are busy at ayokong

magpahatid.”

Pero kahit yata anong gawin niya ay ayaw

nitong makinig sa kanya dahil sinusundan pa siya

nito paglabas niya sa opisina nito.

“Good morning Sir.” Bati ng mga

nakakasalubomg nila sa hallway. Nagulat siya ng

biglang hawakan nito ang kanyang palad habang

naglalakad sial. Hindi naman niya mabawi ang

palad dahil sa higpit ng hawak nito. Na parabang

ipinapaalam sa buong mundo na may relasyon

silang dalawa. At sa ayaw at sa gusto niya

magkakaroon sila.

Kahit na ng makarating sila sa parking lot ay hindi

parin nito binitawana ng kanyang palad.

“We are out in your office and building you

know. Pwede mo sigurong bitawan ang kamay ko.’’

“ Mamaya na. gusto ko ang pakiramdam ng

hinahawakan ang kamay mo.”

“Ano naman ang espesyal sa kamay ko.

Akin na nga yan. Magtataxi nalang ako.”

Pianara niya ang pinakaunang taxi na nakita

niya. Ng huminto iyon ay agad siyang nagpaalam

rito.

“Sige, ba-bye.”

“Wait!”.

“Ano na naman?”. Nagulat nalang siya sa

sunod na ginawa nito. He is kissing her! At sa mga

labi niya. Ang kanyang unang halik! Gusto niyang

magwala pero hindi niya magawa. Para kasing

nauubos ang nergy niya sa paraan ng paghalik nito.

Para bang inaaalayan ang mga labi niya. Full of

respect and warmth and something mystery was on

it.

Hindi nga siya makapagsalita ng bitawan

nito ang kanyang mga labi and whispered

something on her ears.

CHAPTER 5

“That is what boyfriends do to their girlfriends.”

Iyon ang sinabi ni Claude bago siya hinayaan nitong

Umalis. Kaya nga sa hotel ay para siyang tanga.

Nakatulala lang siya kahit marami siyang trabaho.

Although her body was moving her presence wasn’t

There at all. Kundi nasa lalaking umangkin sa

kanyang pinaka-unang halik.

“Hoy! Okey ka lang?”. untag ng kanyang ka

patid na si Soffee.

“Ha? I am okey. Yeah, I am fine. I am al

right wala namang masamang nangyari sa akin.’’

Mas lalo tuloy nagtaka ang hitsura nito.

“You are weird. Una late ka tapos para kang

tulala. Hindi nga parang, nakatulala ka nga talaga.

Ano ba ang nangyayari sa iyo?”.

Someone kissed me! Biglang nag-init ang
Ang kanyang pisngi sa naalala.

“ At nagba-blush ka pa.’’

Napahawak siya sa pisngi. Nagba-blush daw siya.?

“I am not blushing.” Kontra agad nya dito.

“Oo na. huwag ka ng highblood,” Natatwa

nalang na wika ng kapatid. “Suot mo pa rin ang

singsing nay an? Baka hindi ka na talaga

makahanap ng boyfriend ng dahil diyan. Akalain

nilang engage ka na.”

Sa talaga namang engage na ako… hindi

nga lang totoo kunwari lang lang pero ikakasal na

raw ako. Gusto niyang sabihin rito kaso ayaw niya

namang malagay sa isang alanganing posisiyon.

Dahil malamang magsusumbong ito sa parents nila.

Tapos baka makasal nga sila ng wala sa oras.

“Chief Coffee may naghahanap pos a inyo.”

Tawag pansin ng isa sa mga staffs ng hotel. Agad
Namang tumalima ang kapatid.

“Sino?”

“Ako!”. Bahagyng napakislot si Coffee ng

pumasok sa kanilang private kitchen ang bisita nito

na walang iba kundi ang lalaking pinakaaayaw nito

na si Tryker. Halata sa mukha nito nag alit ito.

Hala! Ano na naman kaya ang ginawa ng

kapatid sa taong ito at ganito nalang ang galit nito

sa kapatid.

“Sorry, wala dito si Coffee. Umalis siya at

may ka-date.” Hindi nalang niya pinansin ang pag-

kukunwari ng kapatid.

“Don’t fool me. I know that you are Coffee.

Dahil kumukulo ang dugo ko kapag kaharap ka.”

Tinaasan lang ito ng kilay ng kapatid.

Natutuwa talaga siya kapag nakikitang nag-aaway

Ito. Bagay na bagay.
“Hindi mo ako pwedeng awayin dito. Lagot

ka kay boss, sumasama ang timpla ng pagkain

naming.” Paalala nito na mas lalong ikinapupuyos

ng buts eng lalaki. Pero infairness, ngayon lang niya

napansing si Tryker mismo ang lumapit sa kapatid

at hindi ang kapatid ang lumalapit dito para

gumanti.

“Lumabas ka, lets talk.” Coffee just rolled

her eyes.

“As if naman ‘no kaakusapin mo talaga ako?

Common Tryker wala sa vocabulary mo ang

kausapin ako. Ang alam mo lang ay ang awayin at

sigawan ako. So what is the use of talking to you

aber?”. Tama nga naman si Coffee sa sinabi. Pero

kapag hindi pa umalis ang isa sa dalawa sa private

kitchen nila ay siguradong magagalit ang boss nila.

“Talk to me or I will talk to the
management.”

“Huwag na huag mo akong tatakutin lalaki

dahil hindi mo talaga ako matatakot.iyan ang wala

sa vocabulary ko.”

“Coffee.” Napapitlag sila ng pumasok ang

boss nilang si Reece. “Kausapin mo na si Tryker

bago pa iyan magwala dito.” Malumanay n autos ng

boss nila. Gwapo din ito at mayaman, palangiti

although mahirap kalabanin dahil nasa loob ang

kulo.

“Pero sir naman.”

“I know this guy at hindi mo siya mapapa-

alis dito hanggat hindi nakukuha ang gusto.”

Kilala rin niya kahit paano si Tryker and

She know na hindi mo nga ito mapapasunod ng ga

Noon n lamang. Tlagang kailangan mong paghirap

An kung gusto mo siyang hindi na manggulo sayo.
Although it was very weird dahil minsan ay

sumusunod ito sa gusto ng kapatid.

“Sige na. lets go outside at isang metro ang

layo mula sa aki. Yan ang nakasaad sa restraining

order sayo.”

“What order?”

“Wala!” nagpatiuna na sa paglakad si Coffee

nang makaalis na ang dalawa ay saka niya inasikaso

ang menu na iniwan ng kapatid na si Soffee na nga

yon ay hindi niya alam kung saan. Basta pagdating

niya ay wala na ito sa lungga niya. At naiwan sa

kanila ang dapat ay trabaho nito.

“Ano ba itong dessert na ito?” Binasa niya

ang nakalabel sa gagawin. “First kiss…” natigilan

na naman siya ng mabasa ang nakasulat doon/

“Mukha yatang nananadya sila,ah. Kainis

talaga! So what kung siya ang first kiss ko?”. Aniya
sa sarili.

“Sino ang first kiss mo?”. Muntik na siyang

himatayin sa gulat ng marinig ang boses ng kapatid

na si Soffee na nandiyan nap ala sa tabi niya.

“Anong first kiss? Ang sabi ko. Bakit first

kiss ang ipinangalan mo sa dessert na ito?”. Isinuot

nito ang hawak na toque saka ibinaling sa mga

sangkap na naroroon.

“Iba yata ang narinig ko na sinabi mo kanina

lang.” napakagat labi siya. She was not yet ready to

tell anyone her secret.

“Bakit parang umiiwas ka sa tanong ko sayo

na kung bakit first kiss ang pangalan mo sa bagong

obra maestro mo?”. Hindi naman siya papatalo ‘no.

ayaw niyang magisa sa sariling mantika. Nungka!

“Nabasa ko lang sa magazine ng mag-isip

ako ng mgandang ipapangalan niyan.” Ayaw man
niyang maniwala ay hindi narin niya pinilit na paa-

minin ang kapatid dahil baka makahanap ito ng

butas para siya naman ang paaminin.

Sabay silang napatingin sa kapapasok lang

Na kapatid na si Coffee. Namumula ang pisngi nito.

At napakatahimik. Parang lumilipad sa kung saan

Isip nito.

“Ano na naman kaya ang nangyari sa isang

iyan?”. Gusto nilang matawa sa mukha ng kapatid.

“I hate him!”. Usal nito. Now they know.

Pumasok ito sa loob ng banyo ng private kitchen

Nila saka nagkulong nalang doon.

NAPATINGIN siya sa mga naglalaro sa

loob ng basketball court ng village nila. Day off

niya ng araw na iyon at nakasanayan na niyang

lumabas ng bahay para mag-jogging. Alas kwatro

palang ng umaga. Para sa kanila sa lugar na iyon.

Ang alas kwatro ay oras kung saan pinapabuhay ang

dugo nila. Hindi rin naman kasi basta basta ang mga

kapitbahay niya. They are all well known in the

society. Kaya nga nandito ang mga iyon to have

the private life they ever wanted. Palagi nalang kasi

silang sinusundan ng medya. Mostly ang mga bache

lors niyang kapitbahay.

“Dito pare! Pasa mo ang bola. I am free.”

“Huwag Cayenne. Nagbabantay si Claude!”.

Napatingin siya kay Myers. Narinig kasi niya ang

Pangalan ng … ni Claude. At agad naman niyang

nahanap ang hinahanap. Napasinghap siya ng bigla

nalag kumabok ng malakas ang kanyang dibdib.

Naka-jersey uniform lang ito ng village nila.

Katulad ng iba pa. all of them were absolutely

handsome kaso, ito lang yata ang para sa kanya ay

nagstand out sa mga iyon. Nasusundan niya ang

bawat paggalaw ng buhok nto na basa sa pawis.

Para itong anghel sa umaga kahit na alas singko

palang ng umaga. Para bang ang sarap sarap nitong

amuyin kahit naliligo na sa sariling pawis.

Bigla tuloy niya naalala ang nangyaring

Halik noong isang araw. Biglang nag-init ang

kanyang pisngi. Tumalikod siya mula sa mga

naglalaro baka kasi may nakapansin sa kanya.

Aalis na nga lang siya. Pero bago pa man siya

makahakbang ay may kung anong mabilis na bagay

ang tumama sa braso niya. Hindi naman iyon

masakit pero dahil sa gulat ay parang naiinis na

siya. Magwawala na sana siya ng pagbaling niya ay

mukha ni Claude ang nakita niya at nakatitig sa

kanya. Napalunok siya ng marinig nag lakas ng

tibok ng kanyang puso. Grabe namang pusong ito.

Nakakita lang ng gwapo ayaw ng tumigil sa

malakas na pagtibok. Letse! Naalala niya ang

nangyaring halik ulit. At parang gusto niya itong

halikan ngayon. But she keep her comfort still.

“Ano ang problema ninyo?”. Tanong niya.

Habang kinakalma ang sarili.

“Good morning.” Nakangiting bati nito.

She was caught off guard when he brush his fingers

Through her hair upang ialis ang ilang hiblang

Nakatabing doon.

“Uy, Claude. Sabihin mo lang maglalaro

ka pa ba?”. Untag ni Cayenne sa kalarong bigla

nalang umalis sa kalagitnaan ng game.

“Sub!”. Balik na sigaw ni Claude.

“Game! Ako na ang substitute kay pareng

Claude. Hayaan niyo muna iyan sa kanyang fia—

Niliigawan!”. Singit ni Ikaru.

Napuno ng kantiyawan ang buong covered

court. Ewan lang niya kung bakit pero parang may

narinig siyang sinabi ni Ikaru na hindi lang niya

itinuloy. Baka naman namamalikteynga lang sya.

“Bakit kaialangan mo pang mag-quit ng

game?”. Aniya ng makabawi na sa gulat.

“Hindi naman kita maaaring pabayaan dito.”

Kunot noong binalingan niya ito.

“I am not your responsibility.” Paalala niya

rito.

“You are my responsibility. You have my

ring. And you are wearing it.” Inginuso pa nito

ang hindi maalis alis na singsing sa daliri niya.

“Tayo lang naman ang may-alam ng tung
kol sa usapan natin. So act naturally.”

“Okey.” Nagulat siya ng bigla siya nitong

akbayan mabuti nalang talaga at hindi niya nagamit

ang judo techniques na natutunan niya noong

college pa siya. For self defense.

“What are you doing?”.

“Acting naturally. Tulad ng sinabi mo.”

“Gusto mong magulpi ng umagang umaga?”

yumakap ito sa sarili. “Not the body.”

Napailing nalang siya. Isang isip bata!

“Bumalik ka na nga doon.” Utos niya.

“Nah! Kanina pa ako nagpapasikat. Sila na

man. Baka isipin nila sobrang selfish ko.”

“Talk to your----”. Napaatras siya ng bigla

nalang nitong ilapit ang mukha sa kanyang mukha.

Mukhang may balak na naman itong halikan siya.

“Bakit?”. Natatawa nitong tanong.
“Anong bakit?”.

“I was about to kiss you.” Sabi na nga ba.

“Maniac ka ba? Hoy! Ang nangyari noong

isang araw ay wala. Nagulat lang ako kaya nangyari

iyon. Hindi porke’t nagpapanggap tayo ay pwede

mo na akong halikan nalang ng walang dahilan.”

“I will give you reason to kiss me.”

Ilalapit uli nito ang mukha sa kanya ng palad niya

Ang dumapo sa mukha nito. Hindi iyon sampal.

“Eherm…” napapitlag silang pareho ng

marinig ang pamilyar na tikhim ng kuya Withe niya

na nag-jo-jogging rin pala.

“Ay, kuya. Good morning.” Humalik siya sa

pisngi nito. Saka nagmamadaling tumabi rito.

“Ano iyong nakita ko?”. Alam niyang may

pinipigil itong ngiti sa mga labi nito.

“May pinatay lang akong lamok sa mukha
niya kuya. Di ba Claude?.” Tumango tango lang ito.

“Ganoon ba? May nakakita kasi sa inyong

naglalambingan dito. Akala ko na man ay kung ano

na. sayang ….” Anito sa nanghihinayang na boses.

“Ano ang sayang?” balik niyang tanong.

“May sinabi ba akong sayang? Sige, mauna

na ako sa inyo Toffee, Claude. Ituloy niyo nalang

ang pagpapatayan niyo ng lamok.”

Anito at nagpatuloy sa pagtakbo.

“May napansin kaya siya?”. Aniya ng tu

mabi ito sa kanya.

“Mukha namang wala.”

“Okey. Sige, good morning and good bye.”

“Diba day off mo ngayon?”,

nilingon niya ito, paano naman kaya nito nalaman

na day off niya ngayon?

“Hindi ko day off ngayon. Kay Soffee na off
ngayon.” Pagsisinungaling niya.

“Ang hilig mo talagang magsinungaling

‘no?”. sinimangutan niya ito. Which only proves na

hindi ito naniniwala sa sinabi niya.

“Sayo lang akong natutong magsinungaling.

Yeah right, day off ko ngayon. So ano na naman?”.

“Good. Susunduin kita ng mga one sa inyo.”

“Saan mo naman ako dadalhin aber?”,.

“Nikwento ka na ng magaling kong kapatid

sa lolo naming. Kaya ngayon atat na ang lolo ko na

Makita ka.”

Napakamot siya ng batok. Alam naman niya

Na mangyayari talaga iyon. Bago pa man siya puma

Yag sa kasunduang barbero nila ni Claude ay na

Figure out na niya iyon sa isip.

“Huwag mo nalang akong sunduin sa amin.

Baka makahalata sila sa pagpapanggap natin. Mahi
Rap na.”

“No problem sa akin. Basta ikaw.”

Ng magkasundo na ay bumalik na siya sa pagtakbo.

Pero hindi naman siya linubayan ni Claude. Hindi

Nalang niya pinansin ang pagsabay nito sa kanya.

Pero ng hindi makatiis ay binalingan niya ulit ito.

Too bad dahil pagbaling niya ay shoot sa manhole

Ang isang binti niya.

Shucks!!!! Nakakahiya!

Para yatang mas gusto nalang niyang mahulog ng

tuluyan sa manhole keysa Makita nito ang

nangyaring kamalasan sa kanya.

“Okey ka lang? may masakit ba sayo? May

sugat ka ba?”.

Mabilis siya ntong tinulungang makaalis sa

manhole nakinasasadlakan niya. Saka tiningnan ang

binti kung may sugat ba. Naman. Bakit ba habang
tumatagal ay mas lalong nag-iiba ang paningin niya

rito. Mas lalong kaibig-ibig sa kanyang mga mata.

Oh no! don’t tell me na … agad niyang pinaalis ang

ideyag iyon sa isip niya. Malabong mangayring

umibig ako sa lalaking ito. Mahirap na. marami

akong magiging kaaway nito kung saka-sakali.

“Hindi naman ako nasaktan.”

Medyo napahiya lang ako sa iyo. Gusto sana niyang

Sabihin rito. But she stop her self. Ayaw naman

niyang doble pa ang kahihiyan na abutin niya rito.

“Are you sure? Dadalhin nalang kita sa

hospital.”

“Huwag ka namang OA. Masyado kanaman

ako nga hindi nagpanic ikaw pa kaya.”

“Tumingin ka kasi sa dinadaanan mo.”

“I should blame you. Sisitahin sana kita sa

pagsunod sunod mo sa akin kaya na-shoot ang binti
ko sa manhole dito.”

“Ihahatid lang naman kita sa bahay ninyo.

Hindi kita pwedeng mag-isa nalang na umalis.

Nakita tayo kanina ng kuya mo. At alam niyang ako

Ang kasama mo.”

“Alright. I can assure to you that I can go

home alone ng hindi ka kasama. Kaya umuwi ka na

nga lang.”

“Are you sure na kaya mong umuwing mag-

isa.” Napa-buntong hininga nalang siya sa sobrang

kakulitan nito.

“I can. Halos ilang taon na akong nag-jojo-

gging dito. And so far hindi pa naman umaalis ang

bahay naming sa kinatitirikan niya.”

Mauubusan talaga siya ng dugo sa isang ito.

“Sige na nga. Lulubayan na kita bago ka pa

magalit sa akin. I don’t want you to hate me.”
Before he left ay binigyan pa siya nito ng mabilis na

Halik sa labi. It was just a brush pero iba pa rin ang

dating niyon sa kanya.

“Is it kiss we saw?”. Para siyang binuhusan

ng malamig na tubig ng may magsalita. Which

means may nakakita sa kanya sa ginawa nito.

“Sis, may itinatago ka sa amin ‘no?”.

nakahinga lang siya ng maluwang ng makitang ang

mga kapatid ang nakakita sa ginawa nito.

“Hey! I thought walang lihiman dito. Eh,

ano iyong nakita naming kissing scene na iyon?”.

“Kasi… ano… wala naman talaga iyon.”

Napabuntong hininga nalang siya. Saka naalala ang

Kanyang paboritong motto noon at ngayon.

The truth will sit you free. Kaya sinimulan nalang ni

Yang ikwento ang lahat lahat ng mga nangyari sa

Kanya. Sa usapan nila. Maliban sa isa. Sa lihim
Niyang nararamdaman para sa gwapong kapitbahay.

“Sa kanya pala ang singsing na suot suot

mo.” Hinila ni Soffee ang singsing sa daliri niya.

“Aray naman!”. Reklamo nya.

“Ayaw nga niyang matanggal.”

Akmang hahawakan iyon ni Coffee ng ilayo niya

Ang kamay mula sa kapatid.

“Sabi ni Claude huwag ko raw piloting tang-

galin kung ayaw talaga.” Saka. Ayaw pa niyang ma

tapos ang pagpapanggap nila. Pakiramdam kasi niya

nagugustuhan na niya ang presensya ni Claude sa

buhay niya. Ito lang ang taong nagpapakita ng con

cern sa kanya kahit na nagpapanggap lang sila.

“Ang sabihin mo ayaw mo lang matapos ang

pagpapanggap mo kasi nawiwili ka na sa taong

iyon.”

“Of course not!”. Ang talas talaga ng
pakiramdam ng mga kapatid niyang ito. Or mala

mang dahil sa triplets sila at nababasa na nila ang

iniisip ng isa’t isa.

‘Huwag mo kaming taasan ng boses Hija.

Masyado kang defensive.” Natatawang wika ni sofe

“At least kami walang malisya.” Well she

doubted it. “Kayo ni Saike, ano ang ginagawa niyo

under the moon and stars while eating pizza aber?”

Ito naman ngayon ang nalagay sa hotseat. Sa

Ting nga niya. Ng ipangalan nito sa bestselling

Dessert nito ang first kiss ay may namamagitan na

Sa kapatid at sa prinsipe ng kasungitan na kapitba

Hay di nilang tunay na si Saike.

CHAPTER 6

“HABANG tumatakbo ang oras ay mas lalong

akong kinakabahan.”,

Sabi niya kay Claude. Ayon nga sa pinagka

Kasunduan nila ay papunta na sila sa bahay ng lolo

Nito. Nakita na ito minsan ni Coffee ng sabihin

Niya rito ang mangyayari. Although hindi talaga

Nito pormal na nakita ang matanda. At sinabi sa

kanyang masungit daw iyon at parang hindi

tatanggap ng tao.

“Mabait naman si lolo. Wala nga lang sa hit

sura.” Akala pa naman niya ay makakatulong ang

sinabi nito. Pero mas lalo lang nitong pinapakaba

ang kanyang dibdib. Pero ewan lang niya kung

dahil ba iyon sa pakikipagharap niya sa lolo nito or

dahil sa magkasama sila sa loob ng sasakyang iyon.

“May tanong lang ako Claude.”

“Ano iyon?”.

“Si Nonah, ilang taon na siya?”.

“Sixteen, second year college na siya.

Biology ang majo niya.”

“Nasaan na nga pala ang parents ninyo?”.

“Actually, my mom died after she gave birth

to Nonah. After five years sumunod naman si Dad.

Mukhang hindi talaga niya natanggap na nawala na

Mom sa buhay naming. Nakita ko kung paano nila

Minahal ang isa’t isa. I can’t blame my father if he

Can’t really forget my mother. She id just the best

Woman in the world.”

Sa tantiya niya kung hindi lang siguro maa

Gang nagpaalam ang nanay nito. For sure isa itong

Dakilang mamas boy.

“Namatay nap ala ang dad mo. Sorry,..”
“No, its okey. Tanggap narin naman naming

nangyari. Pinalaki naman kami ni lolo ng maayos.

Kaya hindi ko rin masasabing fair ang life.”

Napatango siya. Wala sa hitsura nito ang

Pinagkaitan ng diyos. Isa nga ito sa pinaka-peborit

Ni lord dahil halos lahat ng pwede mong hilingin sa

Isang lalaki ay nakuha na nito.

“Good for you.”

“Diba last year lang ninyo natagpuan si

Soffee? Ano ang feeling noong nalaman mong

May iba ak pang kapatid?”.

“Masaya. Bakit? Ano pa ba ang dapat kong

maramdaman?”.

“May iilan kasi na natatakot na magkaroon

pa ng kapatid dahil mababawasan ang mana nila.”

Natawa nalang siya sa sinabi nito. Pero sa

Bagay may punto naman ito. May iilan nga ang
Natatakot na magkaroon pa ng maraming kaagaw

Sa mamanahin nila.

“Alam mo Claude. Oo nga at hindi kami

naghihirap. Pero sa totoo lang pinagtatrabahuan

naming magakakpatid ang anumang meron kami.

Wala naman kaming pakialam sap era na mamana

Hin naming mula sa mga magulang naming. Kaya

Naming mabuhay ng hindi umaasa sa kanila. Kung

Pwede lang talaga kaming bumukod ay matagal na

Talaga kaming bumukod. Kaso ayaw naman nila

Kasi babae nga kami. Baka ano ang mangyari sa

Amin. At saka matanda na ang parents ko. Amhirap

na silang iwanan. Lalo na ngayong nag-asawa na

ang mga kuya ko.”

Mahaba niyang paliwanag. Sino man hindi gaano

Silang kilala ay iyon ang iisipin.

“Pero alam moba. Ng Makita namin si Soffe
nagalit kami sa nag-ampon sa kanya. Kaso hindi rin

naman naming magawang magalit sa tinuturing na

magulang ni Soffee. Akala niya ay si Soffee talaga

ang anak niya dahil sa kagagawan ng mga doctor ng

hospital na iyon.”

“Kasalanan ng hospital?”.

“Yup. Alam mo kasi sa China kami

ipinanganak. Half bred kasi ang nanay ko kaya

paminsan minsan ay nagpupunta siya doon. At

nagkataong kabuwanan niya ng magpunta sila

doon. Tapos bumabagyo pa. hay! Kaya ng mag-

labor ang nanay ko ay sa pinakamalapit na hospital

siya dianla ng aking father dear. Nakaraos nga ang

aking mama. Pero nag-brown out naman. At

nagkataong namatay ang anak ng kasama ni

Mommy na naglabor. At dahil nga sa takot. At sila

lang ang nakakaalam na triplets ang anak ni
Mommy dahil hindi pa naman uso noon ang

ultrasound kaya ibinigay si Soffee sa kasama ni

mommy na naglabor.”

“Paano niyo naman nalaman kung nasaan

si Soffee?”.

“Sa trabaho naming. Nag-apply pala si

Soffee sa hotel an pinapasukan naming dalawa ni

Coffee. At dahil nga sa magkamukha kami at sa

Talent niya sa pagluluto kaya tinggap siya ni Boss

Reece.

Her first day waas the first day na nagkakilala kami.

Syempre naroon ang gulatan. Agad nga kaming

napatawag sa bahay noon para iharap ang mga

magulang naming. At confirm, she is our lost long

sister.”

“Para palang pangteleserye ang buhay

ninyo.”
Ipinark nito ang sasakyan sa parking lot ng

Isang malaking mansion. Naku naman. Kaya pala

Siya nito kinausap para hindi siya masyasdong

Kabahan.

“Natatakot naman ako. Kahit kunwari lang

ito feeling ko totoo.” Parang ganito iyong nakikita

niya sa mga teleserye. Ipapakilala ng bidang lalaki

ang nobya nitong babae sa pamilya. Tapos magku-

kunwaring mabait sa harap ng bida. Tapos kapag

wala na ay lalait-laitin siya. Naks! Gawin lang ta

laga iyon ng kung sino man. Sigurado siyang maka

kapatay siya ng tao.

Ginagap nito ang kanyang kaliwang palad.

“Everything would be alright.” Pam-papa

kalma nito sa kanya.

“Kailangan mo ba talagang hawakan ang

kamay ko.?”.
“We are fiancée now. So we have to be extra

sweet to each other.”

Hindi pa naman lumulubog ang araw pero ang dilim

Na ng buong paligid. Mukhang uulan pa yata. Mas

Lalo tuloy siyang kinabahan.

Hindi niya halos narinig ang ingay ng pagpa

Tak ng ulan dahil sa lakas ng tibok ng kanyang puso

Na sa mga sandaling iyon ay alam niyang dahil sa

kaba at sa lalaking may hawak ng kanyang palad.

“Kuya!Ate!”. sinalubong sila ni Nonah na

noon ay may dalang payong.

“Isang payong lang ang nadala ko. Sukob na

lang kayo.” Ngingiting ibinnigay nito sa kapatid ang

payong. Dahil nga sa nag-iisa nalang iyon kaya

sukob talaga silaang dalawa. As in nakakabaliw na

halos wala ng natitirang espasyo sa pagitan nila.

Malaki ang mansion nila. Halatang yari sa mamaha
Ling bagay. May mixture ng classic at modern

Touch. Pagpasok nila sa sala ay nabungaran agad

Nila ang lolo ng dalawa. Gaya ng aasahan mukha

Nga itong nakakatakot dahil sa tila hindi nito maru

Nong ngumiti na aura. Naman! Hindi niya inaasa

Han na aabot siya sa ganito.

“Good afternoon po lolo,”. Agad na nagma

no si Claude sa kamay nito na pinagbigyan naman

ng matanda. Sumunod na rin siya sa pagmano. Pag

papakitang galang nalang rito. Hindi naman siya

pinahiya ng lolo nito.

“Good afternoon din po.” Aniya. Tumango

lang ito tanda na sinuklian nito ang pagbati niya.

“Siya po si Toffee lolo,. My fiancée.”

Kinabahan siya ng husto ng ipakilala na siya nito.

Lalo na ng titigan siya nito ng husto.

“Kuya, look may ipapakita ako sa iyo. Iwa
nan na muna natin sina lolo at ate Toffee.” Hindi na

niya napigilan ang pag-alis nito dahil mabilis nitong

nahila ang kapatid. Claude give her a smile na naka

pagpagaan ng kanyang loob.

Ng wala na ang magkapatid ay sila nalang

Dalawa ng matanda. Kahawig nito si Claude

malamang magandang lalaki din ito noong kabataan

nito. Older version ito ni Claude at malamang pag

tanda ni Claude ay ganito rin ang hitsura nito.

“Ikaw ba talaga si Toffee or isa ka sa triplets

na babae ng mga Endrinal.”

“Po? Ako po si Toffee.” Ipinakita niya sa

matanda ang singsing na nasa kamay. “Ako po ang

may suot nito. Hindi ko na nga po natanggal ito

magmula ng isuot ko ito.”

Tinaggal nito ang suot na salamin. Dahil

Doon ay mas nagmukha itong approachable.
“Talagang hindi na iyan matatanggal. Ang

asawa ko ang unang nagsuot ng singsing na iyan.”

Sabi nga noon ni Claude na galling pa iyon

Sa lolo at lola nito.

“Po? Hindi na po ito mahuhubad?”.

Naman! Kapag nagkataon habang buhay na nasa

kanya ang singsing. At maaari ring habang buhay

Na magpapanggap sialng dalawa ni Claude.

“Hindi naman. Sa pagkakaalam ko ay kusa

naman iyang nahubad sa kamay ng aking asawa at

sa mama ni Claude. Kaya marahil ay ganoon din

mangyayari sa iyo.”

Mabuti naman at may pag-asa pa. nakahinga tuloy

Siya ng maluwag.

“Ganoon po ba?”.

“Diba isa kang chief?”. Mukhang hindi na

man ito iyong tulad ng mga iniisip niya. Mukha
naman itong mabait.

“Opo, isa po akong pastry chief. I bake cake

and cookies.”

Tumango tango ito.

“Alam ko hija na natatakot ka sa akin. Diba

tama ang aking hinala?”. Napakagat labi siya. guilty

kasi siya.

“Opo, sorry po.”

“Huwag kang magsorry hija. Iyan talaga ang

first expression nilang lahat sa akin. Sa mga babae

na nakilala ko ikaw lang yata ang nakipag-usap sa

akin ng medyo mahaba-haba. Twing nakakausap ko

kasi ang mga girl friends ni Claude ay agad silang

umiiwas na para bang may isa akong nakakahawang

sakit.” Malungkot itong ngumiti.

“Huwag niyo na pong isipin iyon. Sabi nga

po ng sister-in-law ko pong si Blend. Ang taong ma

raming takot sa katawana y ang taong may motibo

sa isipan.” Tumawa ito sa sinabi niyang word of

wisdom na kinulimbat niya mula sa hipag.

At tulad nga ng inaasahan, kahit may edad na ay

Mukhang well groomed pa rin ito.

“Palabiro ka rin pala. Yan ang gusto ko sa

isang tao hindi tahimik. At may sense of humor.”

Which means gusto siya nito. Wow naman.

“Sanay po kasi akong ipinapalabas ang

nararamdaman ko. Binigayn po tayo ni lord ng isip

at bibig. Kung saka-sakali pong may gusto kang

sabihin ay dapat sabihin mo. Bago pa mahuli ang

lahat.” Nakangiti parin ito na mukhang nagustuhan

ang kanyang sinabi.

“Masaya ako at nakatagpo ang apo ko ng

isang babae na katulad mo Toffee.”
CHAPTER 7

NAGkakatuwaan na sila ng bumaba ang magkuya.

Nakapagbihis na rin ng pambahay si Claude.Muntik

Na nga siyang mapatili ng mapagmasdan ito. Noon

Sinabi niyang walang ordinaryo sa lalaking ito. Na

Napatunayan naman niya ngayon. Wala talaga itong

Kapintasan sa katawan.

“Mukhang nagkakasiyahan na kayo ah.”

Nanlamig siya ng husto ng tumabi sa kanya ang

‘fiancee’. Lalo pa ng hawakan uli nito ang kanyang

palad.

“I really like your fiancée hijo. She made me

laugh with her witty jokes.” Puri sa kanya nito.

“Kaya nga po ako na-inlove sa kanya lolo.”

Buong pagmamalaking pahayag ni Claude. KAYA

NGA AKO NA-INLOVE SA KANYA. Kay sarap

Namang pakinggan. Kung hindi lang talaga sila
Nagkukunwari aymalamang mahahalian niya ito

Sa tuwa dahil sa sinabi nito.

“Ang yucks mo kuya. Pero sweet.”

“Mag-aral ka na nga lang Nonah.”

Sumimangot ang kapatid nito. “Sorry kuya, pero

Genius itong kapatid mo kaya hindi ko na kaila

Ngan pang mag-aral. Kakain pa tayo ‘no.”

“Ang mabuti pa nga ay kumain na tayo. Ba

ka nagugutom na iyang fiancée mo apo.”

“Opo lolo.”

Nagpatiuna na ang maglolo at naiwan nalang silang

Dalawa sa may sala.

“Mukhang nakuha mo ang kliti ng lolo ko.”

Untag nito sa lumilipad niyang diwa.

“Madali lang naman kaibiganin ang lolo mo.

Para rin siyang dad ko.”

“Mabuti. Sayo lang umamo ang lolo ko. Pi
hikan iyan sa babae at hindi basta basta sumasalo sa

pagkain sa mga girlfriends ko.”

Ayaw niyang maikumpara sa mga girlfriends na du

Maan na sa buhay nito.

“Too bad. Umamo pa siya sa hindi mo

talaga girlfriend. At pwede ba do not try to compare

me to your previous girlfriends hindi nila ako kauri.

Gawa ako sa mamahaling sugarcane samantalang

Sila process sugar na.”

Inis niyang pakli. Hindi naman talaga siya ganito.

Ayaw nga niya ang maging center of attraction,

Pero bakit dito gusto niya siya lang babae sa isip

Nito.

“Oo na. huwag ka ng magselos sa kanila.

Ikaw ang nagustuhan ni lolo at hindi sila.”

“Tandaan mo, I am not your girlfriend.”

“Hindi nga.”
‘Mabuti na ang malinaw.”

“You are not my girlfriend because you are

my fiancée.” Linuloko lang talaga siya nito. Sa inis

ay kinurot niya ang agiliran nito. Pero hindi man

lang umabot ang kanyang kamay dhil nahawakan na

agad nito ang kamay niya.

“Nakakainis ka!”.

“Nakak-inlove ako.”

Gusto sana niyang barahin ito. Kaso nagsusumiksik

s aisip niya ang huling sinabi nito. Nakaka-inlove

daw ito. Habang tinitititgan niya ito ay mas lalong

lumilinaw sa kanya ang sinabi nito. Nakaka-inlove

daw ito. Hindi nga kaya tama ang kanyang unang

hinala rito na ….

“Yeah right. Talk to the moon.” Hinarap

nito ang bintana at hinanap nga ang buwan.

“Hi, there moon. Sabi ng magandang babae
dito na ikaw raw ang kausapin ko. Okey lang ba

sa iyo?”.

Bago pa man may makakita ditong kasambahay ay

Hinila na niya ito palayo sa bintana.

“Baliw ka na nga siguro.”

“Dahil sayo kaya ako mapapagkamalang

baliw ng mga tao.”

“Hoy, Claude. Panirang puri ka na. hindi ka

naman mababaliw kung ayaw mo.”

“Pag nabaliw ba ako aalagaan mo ako?”

kahit matanda ka na aalagaan talaga kita. Kahit

hindi mo ako uutusan I will do those things to you.

“Hindi. Ayokong mag-alaga ng baliw kasi

dalawa na ang aalagaan ko. Una ikaw tapos ang sa

rili ko. Dahil siguro akong mababaliw din ako.”

“E di mas maganda. Pareho na tayong

baliw. Hindi na tayo alangan sa isa’t isa.”
Napailing nalang siya. mukha kasing wala

anumang patutunguhan ang paguusap nila. Naman!

Ito ang klas ng tao ng kahit walang kwenta ang

usapan ay hindi pa rin siya magsasawa sa

pakikipag-usap rito.

“Ako ba ang kausap mo o ang tao dito sa

loob ng bahay ninyo?”. Kunot noong bumaling ito

sa kanya.

“Kami lang naman ang tao dito sa bahay.”

“Anong kayo lang. Ano naman ang tawag

mo sa mga taong paroon at parito dito.” Kinagat

niya ang labi upang pigilan ang pagtawa. “Naka-

uniporme pa nga. Diba mga katulong ninyo sila?”.

Mas lalong kumunot ang noo nito na

nagpalinga linga sa buong paligid.

“Gutom lang iyan.”

“Anong gutom? Can’t you see them? Here
let me ask this girl.” Kunwari ay may tinawag siya

sa kung saan. Pero pinigilan na siya nito.

“Tama na iyan.it is just too creepy.”

Hindi niya napigilan ang hindi matawa sa sa sinabi

Nito.

“Matatakutin ka ‘no?”. biro niya.

“I am not.”

“Ows, bakit parang hindi ka mapakali sa

sinabi ko?”. Tumawa uli siya dahil sa hindi maipin

ta ang gwapong mukha nito.

“I am not scared okey.”

“Okey, naniniwala na ako.” Aniya para mati

gil ang diskusyon nila. Pero hindi parin niya mapigi

lan ang sarili na hindi matawa.

“Mukhang hindi ka naman naniniwala.”

Nagdikit ang dalawang kilay nito na para bang maii

Nis na sa kanya.
“Naniniwala talaga ako.”

Tinitigan niya ang gwapong mukha nito. Pero hindi

Parin niya napigil ang sarili sa pagtawa na mas

Lalong ikinainis nito. Nagulat na lang siya sa sunod

Nitong ginawa. He cup her face and claimed her

Lips. Dahil sa bilis ng pangyayari ay hindi na siya

Nakatutol pa. bigla kasing pinasukan ng masamang

Ispiritu ang isip niya. Masyado siyang nadala sa

Halik nito. Hindi na nga niya namanlayang kusa na

Pala siyang gumaganti ng halik dito.

“Ehem.”

Sabay silang lumayo sa isa’t isa ng biglang may

Bumulabog sa mundong binuo nila ni Claude.

Nakakahiya! Nasaksihan pala ng lolo at kapatid

Nito ang eksenang iyon sa pagitan nila kanina.

“Mga apo. Mamaya na muna yan. Marami

pa kayong oras para maglambingan. Kumain na
muna tayo.” Natatawang pahayag ng lolo nito.

“O-opo.” Tila napahiya naman siya sa sarili.

Isang moral lesson ang natutunan niya ng araw na

iyon. Hindi mo dapat atkutin ang taong katulad ni

Claude dahil nanghahalik!

Wala pa rin silang imikan sa pagkain. Medyo

naiilang siya na makipag-usap rito. Kaya palihim

nalang niya itong tinitingnan. At sa tuwing

makakaramdam ito na amy taong nakatingin dito ay

kusa niya inililihis ang tingin. They may look like a

fool. Para silang teenager.

“So, apo.” Sabay silang napatingin sa lolo

ng kanyang ‘fiancee’. “Kailan niyo naman balak

lumagay sa tahimik. Hindi na ako bumabat gusto ko

ng Makita ang mga apo ko sa inyo.”

Mabuti nalang at wala siyang kinakaing pag
Kain ng mga oras na iyon dahil baka sa hospital na

Siya pupulitin. Grabe naman. Hindi naman sila mag

Fiancée talaga. Ni hindi pa nga natutupad ang

pangarap niyang maligawan.

“Pag-uusapan pa po naming yan lolo.”

Ginagap nito ang kanyang kamay. “Diba hon?”

Dahil nga sa bilis ng pangyayari ay wala siyang

Ibang nasagot kundi tango lang.

“Mabuti naman. Gusto ko si Toffee lang ang

babae na dadalhin mo sa bahay na ito Claude.

Mabalitaan ko lang na sinaktan mo siya hindi na

Kita tatanggapin na apo ko.”

“Ako rin kuya, hindi na kita tatanggapin na

kuya ko. Kahit ikaw pa ang pinakagwapo kong

kuya sa buong mundo.” Sang-ayon ni Nonah.

“Don’t worry guys, I will not hurt her.”

Subukan lang nitong saktan siya. tatlong barako
Agad ang uupak dito. Plus his lolo and his sister.

Pati narin pala ang kanyang mga kapatid ay

uupakan din ito or baka ipasok sa oven.

“ANG ganda naman ng garden ninyo.”

Manghang mangha siya sa garden ng mansiyon.

Oo nga at nasanay na siya na makakita ng

maraming bulaklak dahil adik sa halaman ang

nanay niya. Pero dito para bang kusa nalang

tumubo ang mga halaman dahil sa magkahalo

Ang mga kulay at uri ng bulaklak.

“Gusto kasi ni lolo na makakita ng

maraming bulaklak.” Sagot ni Nonah. Hinila siya

doon ng kapatid ni Claude para daw sa isang girl

bonding.

“Parang gusto kong mamatay sa ibabaw ng

maraming bulaklak na iyan.”

“Huwag muna ngayon. Gusto ko pang mag-

asawa ang kuya ko.” Natawa nalang siya.

“Oo na. baka ma-double dead ako

pagnamatay ako.”

“Ate, ano ba ang pinakapangarap mo sa

buhay?”. Napa-isip siya.

“Ang pangarap ko?”. Ngumiti siya.

“Pangarap ko na ligawan ako.”

“Hindi ka linigawan ni kuya?”. Gulat nitong

tanong. Oh no! me and my big mouth.

“Kasi aksidente lang noong magkakilala ni

Claude sa village naming. Kaunting aksidente lang

tapos hindi naming namamalayan na sa munting

aksidenting iyon ay unti unti na akong napapamahal

sa kanya. Kaya ayon isang araw nagising na lang

ako na kami nap ala. At nagpropose na siya sa akin.
Tapos hindi naman ako makatanggi.”

“Wow naman, nakakakilig. Ano ba ang aksi

denting iyon ate? I wanna know.”

“hah?”. Mabubuko talaga siya nito dahil

narin sa sariling kadaldalan. Kung hindi lang naman

talaga siya madaldal hindi naman siya mapupunta

sa hotseat.

“Nonah, tigilan mo na ang ate mo. Uuwi na

kami.” Napasimangot ang dalagita. Nakahinga

namna siya ng maluwang ng dumating si Claude

bago pa uli siya makapagtahi ng kwento.

“Kill joy mo talaga kuya. Sige ate next time

nalang ulit ako mangungulit. Kapag wala ng kill

joy.” idiniin pa nito ang huling sinabi na obviously

as para talaga sa kapatid.

CHAPTER 8

“Makulit talaga ang kapatid ko kaya pagpasen

syahan mo na.” hingi nito ng paumanhin sa kanya.

“Nasanay na ako. Mas makulit pa sa kapatid

mo ang dalawa kong kapatid.”

Nakasakay na sila sa kotse nito. Pagkatapos

magpaalam sa lolo nito ay umuwi na sila. Malapit

na kasing gumabi at may trabaho pa siya bukas.

“Mabuti naman at nakakasundo mo silang

pareho.”

Napatingin siya ng diretso. At saka napangiti.

Ngiting may kahalong guilt.

“Sana nga ay hindi ko nalang sila naksundo

keysa naman sa maguilty ako ng ganito.”

Natahimik naman ito.

“I am really sorry Toffee. It is all my fault.

Wala kang kasalanan dito. Kung hindi dahil sa
sinabi kong kasinungalingan sa kanila malamang

hindi Karin malalagay sa alanganing posisyon.”

“I am not blaming you for what happen.

Aamini ko kasalanan ko rin ito dahil hindi mo

naman ako mapipilit kung ayaw ko talaga.”

Bakit nga ba nagpapilit ka? Tanong niya sa

sarili.
Dahil… dahil may nararamdaman na siya

rito na hindi niya namamalayan ay unti unti ng umu

Usbong sa puso niya. Tama! Iyon na nga marahil

ang dahilan kung bakit nandito siya ngayon at

kasama ito. Because she feel something special for

him.

“Sana ay hindi ka magsawa sa pagtulong.”

Nakangiting biro nito.

“Hindi kita tinutulungan ‘no. I am doing this

para hindi na ako kulitin ng konsensya ko. Mas

mahirap kalabanin ang konsyensya keysa sa tao

alam mo ba?”.

“May mas mahirap pa na kalaban keysa

konsyensa.”

“Ano?”

“Puso. Mas mahirap kalabanin ang puso.

Once it start to beat for someone else para ka nang

adik na gagawa ng paraan para masunod ang utos

niyon. Kahit na alam mo ng hindi tama.”

“Naman. Saan mo naman hinanap iyan?”.

“Nabasa ko lang sa newspaper kanina.”

Maniniwala na sana siya rito kaso hindi naman pala

nito original na gawa ang sinabi nito. Ika nga

nilacopy right lamang.

“Hindi ko akalain na may pagka-hopeless

romantic ka pala.” Natatawa niyang saad.

“Masama ba iyon?”.
“Actually not really. Sanay na ako sa kuya

marahil sanayan lang yan. Wala sa hitsura nilang

tatlo pero ginawa nila ang lahat para makuha ang

pag-ibig ng mga asawa nila ngayon.

Alam mo ba si kuya Winter nakita ko pa nga

Na umiyak noong magka-amnesia si ate Heather.

Atin atin lang iyon ha. Ayokong malaman niya na

Nakita ko siyang umiyak. Tapos si kuya With,

Nasaksihan ko rin kung paano niya suyuin si ate

Blend noon. Ang sweet ‘no? kahit pa sabihin na

Alam niyang siya ang taong kinaaayawan ni ate. He

Proved his worth to her.

Not to mention my kuya Wych and how he

Fall in love with ate Essence noon pa. ang sweet ta

Laga ng mga kuya ko.”

Ang mga ginawa nila ay mas lalong nakapag

Padagdag niya ng interes na makita ang kanyang
Mister right na hanggang ngayon ay hindi pa rin

Nagpapakita. Naunahan nalang ito ni mr. wrong.

“Nakita ko nga kung paano minahal ng mga

kuya mo ang kani-kanilang mga asawa. I can’t

blame you if gusto mo rin magkaroon ng isang

magandang love story.”

“I am not really after the love story. I am

more interested to know who will take care of me.

Well pangarap naman yata iyon ng bawat babae na

Masabihan ng isang lalaki ng ‘I’ll take care of you’

Sweet ‘no.”

“Bakit si Nonah hindi ko naringgan ng gan

yan? Mukhang hanggang ngayon ay hindi pa nagka

kaboyfriend ang isang iyon?”.

“Bata pa ang kapatid mo Claude. Tingnan

mo nga ako at ng mga kapatid ko. Umabot na lang

ako ng beinte otso ni hindi pa ako nagka-ka-boy
friend. Let her established what she want first.”

“Alam mo. Isa sa pinagkakatakhan ko ay

kung bakit hindi man lang kayo nagkakaboyfriend

na magkakapatid. May hitsura naman kayo at kilala

kayo sa lipunan. Mayaman at may stable job rin

kayo. Hindi nga lang kayo gaanong katangkaran at

walang boobs at walang porma ang kata-.”

Hindi na nito natapos ang sasabihin dahil nahampas

Na niya ito. Laitin daw ba ang kawalan niya ng

Boobs?

“Ang sama mo naman. Amy boobs naman

ako kahit papaano. Hindi nga lang kasing laki ng

sa mga babae mo. At saka petite ako.” Tanggol niya

sa sarili laban sa panlalait ng hudyong ito.

“Masama ka ngang galitin hindi pa man tayo

inaa-under the saya mo na ako. Ang sama mo

naman.” Natatawang saad nito.
“Kung may masama man sa atin ikaw iyon.

Grabe ka kung manlait ng tao. Ano naman kung

hindi pa kami nagkaka-boyfriend? Sa mapili talaga

kami. We don’t settle for less when we know that

there is someone better than them at we know that

there is someone out their who is capable of loving

the true us and not just our outer aspects. Get it?”.

“Huwag ka ng magalit. Nanghahalik ako sa

mga babaeng maiiingay.” Paalala nito, she bite her

tongue inside her mouth dahil sa may gusto pa sana

siyang sabihin dito. Kaso natatakot naman siya na

halikan uli nito. Baka hindi na niya mapigilang

kanyang pasaway na puso na ma-realize na mas

malala pa sa pagkagusto ang nararamdaman niya

rito.” Mahirap na.

tumingin nalang siya sa kalsada ng may

mapansin sa hindi kalayuan. Kotse iyon ng
kapitbahay nilang si Tryker. At kilala niya ang

katabi ng lalaki. Pero vakit kasama ito ng kapatid?

Hindi nab a magkagalit ang mga ito or they were

just dating like them?

Excuse me lang ‘no. me and Caude were not

on date. May pinuntahan lang silang importante.”

“Diba kapatid mo ang kasama ni Tryker?”.

Mukhang napansin di nito ang kasabayan nilang

Kotse. At ang sakay niyon.

“That’s coffee.”

“Paano naman nagkasama ag dalawang mor

tal na magkaaway ?”. maging siya ay nagtataka

kung bakit nagkasama ang dalawa.

“Malay, baka naman nagkakagustuhan na

ang dalawa. Hindi naman iyon impossible diba?

Matagal na silang nag-aaway hindi impossibleng

hindi nila magustuhan ang isa’t isa. Baka ngayon
lang nila na-realize.” Tantiya niya. Mukha namang

sumang-ayon ito sa sinabi niya.

“So totoo pala ang saying na the more you

hate the more you love.”

“Baka, marami namang love stories na nag

sisimula sa ganyan. Una hate nila nag isa’t isa at ng

lumaon ay na-in love na.”

“Oo nga ‘no? Sabi nga nila hindi natin ma

tantiya ang pagkakataon minsan. Malay natin baka

sila ang destined for each other. Ang cute ‘no?”.

“Right.” She sighed kung magkakatotoo na

maging sila na ni Coffee at Toffee at sila naman ni

Saike at Soffee… which means . “Ang daya.”

“May sinabi ka?”.

“Oo. Ang sabi ko ang daya nila. May love

partners na sila. Si Coffee kay Tryker tapos si Soffe

naman may Saike na rin. Ang daya talaga! Sabi pa
naman naming na kailangang triple wedding kami

then ako lang pala ang maiiiwang mag-isa.”

Napakibit balikat siya.

“Madali lang namang tuparin yang dream

mo. I can help you. Kung magpapakasala sila e di

sumali ka.”

“Saan mo naman ako ipapakasal aber?”.

“Para saan pa at nagging fiancée mo ako

kung hindi kita pananagutan.” Napasinghap siya

alam niya iba ang meaning ng sinabi nito pero

masakit parin sa teynga ang sinabi nito.

“Para namang may nangyari sa atin sa sinabi

mo.” Tumawa lang ito.

“I like it better when you smile. Kahit na

ang cute mo kapag nagkandahaba ang nguso mo.”

Napangiti siya. he like her smile. Maka-

smile na nga always.
“Claude.”

“Hmn?”.

“Paano mo kami na-identify ng mga kapatid

ko?”. Napalingon ito sa kanya.

“Ikaw lang kilala ko sa dalawa mong

kapatid.”

“Paano naman nangyari na hindi mo sila

kilala samantalang magkamukhang magkamukha

kami.” Naguguluhan din siya sa isang ito.

“Ewan. Basta isang araw nakilala nalang

kita bilang si Toffee and not sina Soffee at Soffee.”

Isn’t it nice? Akala niya ay wala ng makaka-

identify sa kanilang tatlo. But here come Claude. He

know her. Kilala siya nito ng siyang siya lang.

“Mas maganda ka sa ka-triplets mo.”

Napangiti uli siya. alam niyang binobola alng siya

nito at siya naman nagpapabola.
Kebs! Sa feel niyang magpabola… basta ito

ang mambola sa kanya.

“Mabuti naman at napansin mo. Pero huwag

mo iyang iparinig sa mga kapatid ko kung ayaw

mong malibing sa ilalim ng lupa ng maaga.”

Natatawa niyang saad.

“I…I maam!”.

She flipped the newspaper page na kinuha

Niya mula sa magazine stand ng Royals kung saan

Siya naka-upo. Marami rami din ang tao doon. Iyon

Lang kasi ang nag-iisang restaurant sa village nila.

The rest were coffee shops. At ayon nga sa mga

tsismosa ng kanilang village. Ang mag-asawang

sina Sam at Lee na may ari ng restaurant ang

pinakunang history ng pag-ibig kung saan

pinagsigawan sa bong village ang pagmamahal sa

asawa. Dahil nga sa matagal na rin siya roon kaya

halos nalaman na niya ang lahat ng mga maituturing

na love for all season. Ayo nga nia lahat ng love

story na nabubuo sa palmas ay pawang kakaiba at

walang magkapareho. Ika nga nila unique and

peculiar. Marami narin siyang nasaksihan na love

story. Sa dami nga ay pwede na siyang mangolekta

ng estorya ay ibenta, for sure papatok ang mga iyon.

Napabuntong hininga uli siya. sana naman ay

magkaroon din siya ng maganda-gandang love

story. Iyong kakaiba at walang katulad.

Napabaling ang kanyang pansin sa lalaking

kapapasok lang ng Royal’s. lihimsiyang

napasinghap ng magwala nalang ang kanyang puso

ng mapagsino ang pumasok na iyon. Ang gwapo

talaga ng kumag. Nakasando lang ito at ang sweater
ay nakasabit sa balikat nito. Halatang kagagaling

lang nitong magjogging. Hindi niya inalis ang

newspaper na pangharang. Sinadya niya iyon upang

kung mapalingon man ito sa kanya ay agad niyang

maitatago ang mukha. Mabilis din niyang inayos

ang sarili. Para tuloy siyang teenager na nakita ang

crush. Anong crush? Hindi na iyan uso ‘no.

pumunta ito sa counter para mag-order. Naki

pagkwentuhan ng kaunti sa mga kalalakihan na

tulad nito bachelor pa rin.

Ng hindi pa nito kinukuha ang order ay

napansin niya ang ilang grupo ng mga babae na

hindi naman taga-village. Tagakabilang village

marahil ang mga ito. Ang lalandi talaga. At ang

Claude na iyon nagpapalandi naman. Mas lalong

kumulo ang kanyang dugo ng marinig ang tawa

nito. Na para bang enjoy itong makipagharutan sa

mga malalanding babae na iyon.

Bakit ka ba nagseselos? Tanong ng kanyang

butihing konsyensya.

“Kasi, mahal ko siya at gusto ko akin lang

ang atensyon niya.” Aniya na ikinatigil niya. So

inaamin niya na mahal niya ang lalaki na iyon?

Bigla niyangf narinig ulit ang tawa nito. Hindi

pwede iyon! Ayokong ma-inlove sa isang babaero

na katulad niya. Naman!

Nilamukos tuloy niya ang hawak na

newspaper sa sobrang inis. Bakit pa kasi ngayon

lang niya nalaman na mahal niya ang ungas na

iyon? Nakakagigil talaga. Why do love always

come at the wrong time. Wrong timing na wrong

timing talaga kahit kalian.

CHAPTER 9

Naghintay siya ng ilang Segundo upang

makapagdesisyon na umalis na lang sa Royal’s total

wala naman siyang mapapala doon kundi sakit lang

sa puso.

“Can I sit?”. Hindi na niya kailangan pang

itaas ang tingin para kilalanin ang nagsalita. Dahil

sapat na ang lakas ng tibok ng kanyang puso upang

malaman kung sino iyon.

“Sure, aalis din naman ako.” Akmang tatayo

siya ng pigilan nitoakg kanyang braso.

“Wait, umupo ka muna.”

“May lakad pa ako.” Pagsisinungaling niya.

“Ano ba ang lakad mo?”.

“Ewan basta may lakad ako.”

“Saan?”.

Anywhere na hindi kita makikita.
“Basta!”

“I know you are lying. Kararating ko palang

e-entertain mo naman ang fiancée mo.”

“Anong akala mo sa akin clown at saka…”

“Uy, tama ba iyong narinig naming? Mag-

fiancée kayo? Kailan pa iyan? Bakit hindi naming

alam?”. Naman! Ano na naman ba ang

nangyayaring ito. Napasok na namn siya sa butas na

mahirap labasan. Lalo na kapag ang butas na iyon

ay kasing laki ng mga tao ng Palmas Verdes.

“Tama ba iyong narinig naming Ikaru? May

magfiancee dito?”. Sinipa niya ang binti ni Claude

sa inis. Mukha namn kasing hindi ito apektado na

nalaman ng iba na mag-fiancee sila.

“Aray!”. Anito mukhang napalakas yata ang

sipa niya. Huwag kang ma-guilty Toffee. He

deserves it. “Grabe ka naman magmahal. Ang

brutal.” Tatawa-tawang reklamo nito.

“Ewan ko sayo.”

“Sigurado ka bang siya ang fiancée mo?

Diba nagdate kayo ni Saike noong isang araw?”.

Nagdugtong ang kanyang dalawang kilay sa sinabi

ni Ikaru.

“It is not me. Si Soffee iyon. Magsalamin ka

nga.” Sambit niya.

“I don’t need glasses. Useless lang iyon.

Hindi ko pa rin kayo kayang i-identify tatlo.”

Tatawa-tawa nitong saad. Hinampas lang niya ito

ng kanyang i-ri-nolyong newspaper.

“Baka naman nagseselos lang iyan Claude.”

Singit ng may-ari ng Royal’s na si Lee. “Una mo

Pang kinausap ang mga babae sa table na nadaanan

mo keysa sa fiancée mo.”
Tama! Pero syempre naman ‘no. hindi

naman siya aamin. Nungka!

Nagtuksuhan ang mga nakarinig sa sinabi ni

Lee. Tumaas din ang tingin ni Claude sa kanya.

“Huwag nga kayong gumawa ng kwento.

Mga bwisit kayo.” Iyon lang at nag-walk out na

siya. noon siya ang nang-aasar tuwing may ganitong

usapan. Pero ngayon, siya na ang nag-wo-walk out.

The irony of life nga naman. Napatingala siya baka

sakaling luminaw ang isip niya. Pero mas lalo yata

siyang nairita. Marami kasing clouds sa langit kahit

walang araw. And the clouds reminded her of

Claude.

Peste! Napatingin siya sa tindero na

nagtitinda ng cotton candy. They look like a cloud.

Cloud na naman? Ng may makitang paso ay inis

niya iyong sinipa. Pero agad rin napaluha ng
maramdaman ang pagsigid ng sakit sa mga daliri

niya sa paa. Naman! She wiped the droplet of tears

na namutawi mula sa mga mata dahil sa sakit sa

paa. Na-upo siya sa pinakamalapit na bench and

inspected her nails. Awing awa naman siya sa sarili

ng Makita kung ano ang nangyari sa kuko sa paa.

Nagkasugat siya. tuklap ang isang kuko niya sa paa.

As in mya dugo pa nga.

“Anong nangyari sa iyo?”. Hindi na niya

pinigilan si Claude na sumunod pala sa kanya

paglabas niya. Umuklo ito para tingnan ang sugat

niya. Napamura ito ng Makita iyon.

“Umalis ka riyan. Aalis na ako.”

“Dadalhin kita sa hospital.”

“Malayo iyan sa bituka kayak o ng gamutin

ang sarili kong sugat.”

“Dadalhin kita roon. Natuklap ang kuko mo.

Hindi iyon nakakatuwa.” He really look so serious

about it. Na para bang concern ito sa kanya. Does

he? Para namang nagkaroon ng pag-asa ang

kanyang puso na marahil ay may pagtingin din ito

sa kanya. Sana… sana hindi lang siya hanggang

pangarap lang.

“Hoy! Anong ginagawa mo?”. Gulat niyang

tanong dito ng buhatin nalang siya nito ng walang

sabi sabi.

“Dadalhin kita sa hospital. Sa ayaw at sa

gusto mo.”

“Sige sasama na ako sayo pero wala namang

buhatan.”

“I doubt if you can walk with your nails

broken.” Anito na mukha ngang wala itong balak na

pakawalan siya. pinagtitinginan na sila ng mga tao

na kasalukuyang nakababad lang sa labas ng mga

bahay ng mga ito.

“I can. Promise paat walang kahalong stir.

Just put me down sige na.” pakiusap niya.

“No!”, He insisted.

“Huwag mo nalang akong dalhin sa hospital

sa clinic nalang ni Myers. Doctor din naman iyon

diba.”

“Sa hospital—.” Wika pa nito.

“Please.” Bumuntong hininga ito.

“Alright.” Hindi nga siya nito ibinaba kaya

pakiramdam niya ay siya na ang pinakamasayang

tao sa buong mundo ng mga sandaling iyon.hindi na

nga niya pinansin ang mga nanaunukso sa kanilang

mga kapitbahay habang nadadaanan nila ang mga

ito. Eh ano naman? Sa mas feel niya ang buhat nito

she feel so safe at parang wala ng makaka

paghiwalay sa kanila. Sana….

“Oh, Soffee. Anong nangyari sayo?”.

Salubong ng asawa ni Myers na si Ixen. Agad

namang pumanting ang teynga niya. Noon okey

lang na mapagkamalan siya sa isa sa mga kapatid

niya pero ngayon mas gusto na siya, ang pangalan

niya ang makilala ng mga ito.

“She is not Soffee. Si Toffee ang kasama ko

and don’t name her anything but her name.”

tumawa lang ang asawa ng doctor sa sinabi

ni Claude. Sa hitsura kasi nito ay parang papatay na

ito ng tao.

“Alright! Malay ko bang si Toffee iyan.

Pumasok na nga kayo bago ka pa pasukan ng

masamang mikrobyo ang utak nitong boyfriend mo

Toffee.”
Wow naman! Ang sarap pakinggan sa

teynga ang sinabi nito. Boyfriend….

“Honey, sino iyan?”. Boses iyon ng doctor.

“Ay, si Toffee honey. Dala ni Claude.”

Lumabas mula sa isang pinto ang asawa ni Ixen.

Nakasuot ito ng putting coat na pandoctor talaga.

“So totoo papa ang tsismis.” Salubong agad

nito sa kanila.

“Anong tsismis?”. Taka niyang tanong.

Mukhang may nangyayari dito na hindi niya alam.

And she must find it.

“Na--.” Pinutol ni Claude ang anumang

sasabihin niti. Very weird.

“Gamutin mo na ang kuko niya. Natuklap

ang mga ito.”

“Anong mga? Isa lang ang nawala kong

kuko pinarami mo pa.”
nagkamot lang ito ng batok. Inempeksyon

naman iyon agad ng doctor. Napailing ito

pagkatapos.

“Huwag kang mag-aalal mapapalitan din

ang nawala mong kuko. Pero masakit ah. Bilib

naman ako sayo at hindi ka masyadong nagnganga

ngawa sa sakit.” Mabuti naman at maibabalik pa

ang kanyang mga kuko. “Ano ba kasi ang nangyari

dito at natuklap nalang. Imposible namang walang

dahilan.”

“I accidentally slip off.” Palusot niya.

“Wala ka namang ibang sugat bukod rito.

Baka naman dala lang ng galit at selos kaya mo

napagbuntungan ng galit ang dahilan kung bakit

natuklap ang iyong kuko.” Konklusyon nito. Gusto

sana niya itong sipain dahil alam na alam nito kung

ano ang nararamdaman niya kanina.
“Ikaw naman kasi Claude. Huwag mong pag

selosin itong si Toffee. Baka sa susunod iba na ang

matanggal rito,” Tatawa tawang pahayag ni Ixen.

"hindi ako nagsasalos.” Agad niyang singit.

“Oo na. hindi na,” Nagring ang cellphone ni

Claude. Tumingin pa ito sa kanya. Tila ba

nagdadalawang isip itong sagutin ang nag-iingay

nitong cellphone. Her answer was a quick nod.

Nag-excuse muna ito sandali at saka

lumabas ng clinic.

“Bakit mo naman ipinasgot ang cellphone

niya?”. Napa-aray siya ng hampasin siya nito sa

balikat.

“Myer, pagsabihan mo nga itong asawa mo

nananakit e.”

“Bakit mo naman kasi hinayaang sagutin ni

Claude ang cellphone niya. Paano nalang kung

babae pala yon?”. He added.

“Magsama silang dalawa.”

“Hindi ka magseselos?”. Magseselos ‘no!

“Hindi.” She lied. “Hindi ko naman siya boy

friend. At saka wala naman akong karapatan sa

kanya.” Pinigil niyang hindi ipahalata sa mga ito

ang nararamdaman niya ng mga sandaling iyon.

“Akala namin kayo na?”.

“Hindi kaya.”

“Pero mahal mo siya obviously.” Natigilan

siya. ixen is obviously doing some techniques to

know what she feel. Kailangan pa ba niyang

magsinungaling? Napapagod na rin siyang

magsinungaling kung kanino. Mas mabuti na rin

sigurong magsabi nalang ng totoo sa ikakalinis ng

kanyang konsyensya.

“Oo…” pumalakpak ito.

“Good! Hayan marami na tayong baliw.”

She sadly smile. Yeah marami na nga silang baliw

kaso isa siya sa mga baliw sa mundo na hindi

mararanasang ibigin ng totoo ng taong

kinababaliwan nila. Haizt….

Naramdaman niyang may kusang dumulas

sa kanyang daliri. Nahulog ang singsing na noon ay

ni hindi matanggal tanggal. Bigla siyang kinabahan.

At napatingin sa labas ng clinic. There she saw

Claude. Habang yakap ang isang babae. Biglang

may kung anong sakit na kumagat sa puso niya. She

wanted to cry at that moment but she stop herself.

“Mas maayos ka namang baliw kaysa sa

akin.” Hinubad niya ang bracelet niya at inilagay

ang singsing doon. “Mauna na ako sa inyo.

Pakibigay nalang it okay Claude kapag bumalik pa

siya rito.” Kung babalik pa.

“Hindi mo ba siya hihintayin?”. Tanong
nito.

“Hindi na siguro. Mukha kasing..” palihim

niyang sinulyaan ang direksyon ng binata. “Busy

siya. a yokong disturbo.” After she left the ring

parang may kung anong mabigat na bagay ang

pinasan niya palayo. Ito marahil ang tinatawag

nilang heavy heart. Ang bigat nga! Sobra pa sa

heavy. Parang maiiiyak na siya. Is this what they

called a broken heart? How can she fix it now?

Gusto niyang maiyak at matawa sa naiiisip.

CHAPTER 10

ILANG katok pa sa pinto ang narinig niya bago pa

niya maisipang tuluyan ng putulin ang kanyang

tulog. Paano buong gabi siyang nag-iiiyak at pagod

na pagod na siya pagkatapos. Halos isang oras

palang ang kanyang tulog ay may narinig na siyang

Katok sa labas ng kanuyang silid.pero dahil nga sa

inaantok pa siya kaya hindi siya nag-abalang

buksan iyon.

Tumayo siya at kinusot ang nananakit pang

mga mata.

“Anak! Gising ka nab a?”. boses iyon ng

kanyang mama. Tumingin muna siya sandali sa

tokador niya. Muntik na siyang mapasigaw ng

Makita kung gaano siya kapangit.

“Iyong Claude na iyon. Siya ang dahilan

kung bakit ang pangit ko ngayon. Ang laking eye
bags ko.” Hindi siya pwedeng magpakita ngayon sa

kanyang pamilya sigurado kasing mahahalata lang

na umiyak siya. at lalo naman sa trabaho.

“Anak! Buhay ka pa ba?”. Ulit ng nanay

niyang makulit.

“Opo ma! Buhay pa po ako.”

“Mabuti naman. Halika na kumain ka na.”

napatingin siya sa wall clock na nakasabit sa

dingding ng kanyang silid. Alas dose na ng

tanghali?

“Ayoko pong lumabas!”

“Bakit ba? May sakit ka ba Toffee?”.

“May malaki po kasi akong tigyawat sa

ilong. Nakakahiya!”. Nasanay na talaga siyang

magsinungaling.

“Hindi ka ba papasok ngayon?”

“Hindi po. Dito nalang po ako habang hindi

pa lumiliit ang taghiyawat ko.”

“Dadalhan nalang kita rito ng pagkain. Sige

po, ipasok niyo lang po dito. Maliligo lang po ako.”

Ayaw niya munang magpakita sa kahit na

sino. Hindi pa siya prepared.

“Oo nga palaanak. Hinahanap ka kanina ni

Claude. Mukhang importante kaso natutulog ka.

Baka bumalik iyon dito.”

Siya? hinahanap ni Claude? Bakit naman

kaya? Baka hindi pa naibabalik ni Ixen ang singsing

siguro hindi narin iyon babalik pa sa bahay nila

once nakuha na niti ang singsing na nasa kanya

noon.

Hindi na niya sinagot ang ina at

nagkunwaring naliligo nalang. Humiga agad siya sa

kanyang bathtub pagkapasok sa banyo. Balak

niyang magbabad na lang doon hanggat hindi parin

nawawala ang narararamdaman sakit. Alam naman

niyang imposible iyon.

Naramdaman niya ang pagbukas ng pinto ng

kanyang silid. Ang kanyang mama na siguro iyon.

Ilang sandali pa ay bumukas uli iyon tanda na

lumabas na ang kanyang ina.

Muli siyang napahikbi ng maalala ang

mukha ni Claude sa isipan.

“Naman! Paano ba kita malilimutan?”

pagkatapos maligo ay nagbihis siya at naghahanda

sana para makipagharap sa computer niya. Mag-fe-

friendster nalang siya for sure makakalimutan na

niya ang lalaking iyon.

“Sis…” Boses iyon ni Soffee. Base sa boses

nito ay malungkot din ito. Agad niyang binuksan

nang pinto ng kanyang silid. At hindi lang pala si

Soffee and nandoon pati narin si Coffee na tulad

niya ay malungkot ang hitsura.

“Anong nangyari sa inyo?”. Tanong niya.

“Ano din ang nangyari sayo?”. Ngumiti sila

pareho kaso wala na ang dating sigla.

“Heartbroken din kayo ‘no?”. aniya.

“Yeah, peste talaga ang pag-ibig na ito. Al

though kahit sanay na akong maging heartbroken ay

mas masakit pala kapag akala mo may pag-asa

tapos hindi pa pala. Alam niyo iyon parang iyong

pera na nagging bato pa.” malungkot na saad ni

Coffee.

“Yeah right.” Na-iwika nila ni Soffee.

“Ano naman ang nangyari sa inyo ni Claude,

don’t tell us sinaktan ka niya?”.

“Kasalanan ko rin naman siguro kung bakit
ako nasaktan ngayon. Umasa kasi ako. Akala ko

may chance na. tapos iyon pala wala.”

Sabay silang napa-buntong hininga.

“Paano ba iyan? Masakit pala ang ma-

heartbroken. Parang ayoko ng magkaboyfriend.

Nakakatakot palang masaktan.” Wika ni Soffee.

“So, hindi na siguro matutuloy ang triple

wedding natin. Sayang naman.”

Muli silang napa-buntong hininga.

“Dito na lang tayo.pagplanuhan natin kung

ano ang dapat nating gawin sa mga lalaking nana

kit sa atin.”

“Ano nga ba?.” Napa-isip sila.

“Pagselosin natin. Baka marealize nila na

mahal pala nila tayo.” Suggest ni Coffee.

“Why not. Kahit na makaluma baka

effective.” Sang-ayon niya.
“Laitin ba ang suggestion ko.”

“Okes lang yon. Pero dapat may plan B.”

marami pa silang naisip na plano na doubtful naman

na gagawin nila. Hanggang makatulog nalang sila

sa pagod ng pag-iisip.

“Mga anak!”. Pukaw ng kanilang ina sa

kanila. Mukhang may emergency dahil talagang

ginising pa sila ng mama niya.

“Bakit po ma?”. Inaantok nilang tanong.

“Soffee may bisita ka.” Biglang nawala ang

agiw sa utak niya. Napatigin siya sa labas ng

bintana. Gabi nap ala.

“Sino naman ang bibisita sa akin?”.

“Basta, babain mo nalang.”

Bakit bigla siyang kinabahan nalang?

“Ayoko po.”

“Toffee, bababain mo ba sila o sila ang

papapanhikin ko dito sa silid mo.”

Banta ng mama nila.

“Babain mo na sila sis.”

“Sila? Marami ba?”.

“Oo, kanina pa sila diyan.”

Hindi na siya nag-abalang mag-ayos ng sarili.

Nakakapagod mag-ayos bahala na silang matakot sa

hitsura niya. Total wala naman siyang kailangan ni

kanino. Isa lang ang kailangan niya.

Pagbaba niya sa hagdanan ng bahay nila ay

bahagya pa siyang napa-atras. Kaso napigilan siya

ng mama niya.

“Ma, ayoko po.” Sino lang ba ang bisita

niya. Ang dalagitang si Nonah at ang lolo nila. At si

Claude na noon ay kausap lang ng daddy nila.

Claude… her heart whisper. At tila naman

narinig nito ang tawag ng kanyang puso dahil

napalingon ito sa kinatatayuan niya.

“Ate Toffee!” agad siyang sinalubong ni

Nonah. Pinilit naman niya ang sarili na ngumiti.

Lumapit din ang lolo nito sa kanya.

“Kumusta po.’ Hayun na naman ang guilt na

naramdaman niya kapag kaharap ito.

“Alam ko na ang lahat hija.” Sinabi na ni

Claude? Hindi ba ito galit sa kanya?

“Hindi po kayo galit sa akin?”.

“Of course not.” Lumapit ang papa niya sa

kanila. “Mag-uusap lang muna kami ng papa mo

hija.” Tumango lang siya. nag-excuse din ang

mama niya pati narin ang kapatid ni Claude na si

Nonah. Kaya hayon silang dalawa nalang ni Claude

ang naiwan sa sala. Ano na ngayon ang gagawin

niya? Dapat tapang niya ang apog niya. Total
wala na siyang tinatago. Alam na ng pamilya nito

ang totoo. Lumabas siya ng bahay at nagpunta sa

may garden. Sigurado naman siyang susundan siya

nito kaya hindi na siya nagsalita pa. at gaya nga ng

inaasahan. Nakasunod ng ito sa kanya. Pagtapak na

pagtapak pa lang niya sa Bermuda grass ay may

kamay ng humawak sa braso niya. It was him, at

nagulat pa siya ng sunod nitong ginawa ay ang

angkinin ang kanyang labi. Sabik na sabik at para

bang may kung ano sa halik nito na noon ay

nararamdaman na niya. Kaso hindi naman niya

matukoy kung ano. Pero ngayon parang unti-unti ng

nagliliwanag. Pero bago pa man niya maisatinig

iyon sa isip ay naghiwalay na ang labi nila. Parang

bitin yata siya roon ah. Naman!

“I miss that.”

“Huh?”. Tila naman natauhan siya sa sinabi

nito. Anong sinabi nito kanina?

“Alam mo ba sa halik daw nila malalaman

ang tunay na nararamdaman ng isang tao.” Pati ang

mga mata nito ay may kung anong liwanag.

“And I proved it right.”

“What are talking about?”. Pinilit niyang

makawala sa yakap nito. Kaso habang tumatagal ay

,as lalong humihigpit ang mga braso nitong naka-

lock sa beywang niya.

“Bakit ka umalis?”

“Nandito lang naman ako--.”

“Alam ko na alam mo ang tinutukoy ko.”

“Ano naman? Busy ka at that time. Ayokong

mak-istorbo sa iyo.” Iniwas niya ang mga mata rito.

“So nagseselos ka nga?”

“Kapal mo rin ‘no? at bakit ka ba

nakayakap? Kasuhan kaya kita ng sexual

harassment?”.

“Mas okey iyon. Para mas mabilis kang

maging akin. Pananagutan naman kita.”

Napasinghap siya sa sinabi nito. ‘Para

mabilis kang maging akin’ and what does it mean?

“You are crazy.”

“Ganito yata ang nagmamahal. Parang

baliw.” My god! Totoo ba itong naririnig niya? Para

bang nagtatapat ito sa kanya.

“May… ano.., pwede pang pakilinawan

yang mga sinasabi mo ng masabihan ko ang sarili

kong puso na hindi umasa sayo. Nakakasakit ka na

ng damdamin ng--.” Muli nitog inangkin ang

kanyang mga labi.

“Mahal na mahal kita Toffee. Noong una

kayong dumating dito hindi kita napapansin kasi

hindi naman kita matukoy sa inyong tatlo. All I

know about you was the same I know sa dalawa mo

pang kapatid.

Pakalat kalat ka lang sa village.” Hinampas

niya ito. Sabihan bad aw siyang pakalat kalat? He

chuckled. “You are one cute annoying thing. Until

the day I bumped on you sa mall. Nagulat nga ako

sa sarili ko ng mabanggit ko ang pangalan mo.

You ask me how did I know that it was you.

The truth is, when you love someone. Kahit ano pa

man ang hitsura niya puso mo ang makakatukoy

kung sino siya. and thatis when I proved that I love

you so much.

Gagawin ko ang lahat mapalapit lang ako sa

iyo and that is when you got my ring. Parang

destiny, I know when you have it ikaw na ang

soulmate ko. Sound so cliché pero yan ang totoo.”

“Pero pinilit mo iyong ipatanggal sa akin

‘yon.”

“Para hindi obvious. Alam ko kasi may

sumpa ang singsing na iyan. The one should wear

the ring is the one we love.”

Ganoon? So plinano nap ala nito ang lahat

ng mangyayari? Ang sweet.

“That girl. Di ba-.”

“She is my ex. Si iana. But nothing really

happen. That hug was her goodbye hug. Dahil alam

niya na may mahal na akong iba.”

“Siguraduhin mo lang iyan dahil

makakapatay ako ng lalaki.” Biro niya. And claim

his lips ang give him a kiss instead. Natigil lang

siya ng may biglang maalala. “Bakit nga pala kayo

nandito?”.
“Nagpunta ako dito kanina. Kaso tulog ka pa

at alam ko na wala kang balak na kausapin ako.

Kaya nandito ako para sana manligaw. At para

hingin ang kamay mo.” Gusto na niyang maiyak.

Ang saya naman. Parang unti-unti nitong tinutupad

ang kanyang mga pangarap. “Will you marry me

Toffee?”. Inilabas nito ang singsing na noon ay

nahubad ng kusa sa kanyang daliri.

“Dapat lang ‘no.”

and then they kiss again. Wow naman. Ang saya

dahil sa akala niya ay hindi na niya mararanasan

ang ibigin. Pero heto mas nauna pa pala siyang

mahalin ng lalaking kinababaliwan niya.

Sorry mga sis… mahal ko talaga e.

WAKAS

My silent World

Saturday, November 22, 2008

here na me...

Friday, October 17, 2008

CNU BS BIOLOGY 2-X; ADVENTURES IN Talisay.....

Friday, October 3, 2008

ANNOUNCEMENT!!!!

Wednesday, September 10, 2008

List of my favorite anime....

Tuesday, September 9, 2008

LOVE STORY ETERNAL RING: Toffee and Claude

Labels

Blog Archive

About Me